Kafarnaum

Z Wikipedii

Kafarnaum (hebr.) Kefar Nahum: miasteczko Nahuma. Przez Arabów nazywane Tal Hum.

Nazwa miasta nie jest nigdy wymieniana w Starym Testamencie, wiadomo jednak, że istniało już w II wieku p.n.e. W czasach Chrystusa miało pewne znaczenie, będąc miastem nadgranicznym, siedzibą oddziału wojsk rzymskich i miejscem poboru podatku celnego (Mt 8,5 nn oraz Mt 9,9 nn). Przez Kafarnaum przechodził jeden z ważniejszych szlaków łączących Galileę z Damaszkiem - tzw. Via Maris 200 m na północ od białej synagogi, w pobliżu rzymskiego mauzoleum odkryto kamień milowy z czasów Hadriana z napisem: Imperator Cezar Trajan Hadrian August, syn Trajana, wnuk boskiego Nerwy). Miasteczko rozciągało się na przestrzeni około 3 km wzdłuż brzegów Jeziora Genezaret w kierunku pobliskiej Tabghi. Żydowski historyk Józef Flawiusz, mówiąc o Tabdze w swym dziele zatytułowanym "Wojna Żydowska" (III, 10, 8) nazywa ją "Źródłami Kafarnaum". Mieszkańcy Kafarnaum trudnili się przede wszystkim rolnictwem i rybołówstwem. Kafarnaum znajduje się na wysokości ok. 210 metrów p.p.m.

Jak podaje Ewangelia wg św. Mateusza, Chrystus na początku swej publicznej działalności opuścił rodzinne Nazaret i udał się na granicę pomiędzy dwoma pokoleniami Zabulona i Neftalego i osiedlił się w Kafarnaum, które stało się jego miastem. To w nim nauczał w miejscowej synagodze, uzdrawiał chorych (teściową Piotra, córkę Jaira, paralityka, sługę centuriona) i wypędzał złe duchy. Po Zmartwychwstaniu Jezusa w Kafarnaum obok lokalnej gminy Żydowskiej ukonstytuować miała się jedna z pierwszych gmin judeo-chrześcijańskich, której miejscem spotkań stać się miał dom św. Piotra Apostoła.

W roku 135 Żydzi wypędzeni z Judei osiedlali się masowo w Galilei. Także Kafarnaum przeżywało w tym okresie lata swojego jeszcze większego rozkwitu. Pod koniec IV lub na początku V wieku postawiono w miasteczku wspaniałą nową synagogę, zwaną synagogą białą, której pozostałości można dzisiaj jeszcze zobaczyć. Wieki te były okresem spokojnego lub nie, w zależności od źródeł, współżycia obok siebie wspólnot żydowskiej i judeo-chrześcijańskiej. Ta ostatnia wybudowała w V lub VI wieku na miejscu domu św. Piotra bazylikę z baptysterium, o której pięknie dał świadectwo Anonimus Piacentinus w roku 570. Po roku 638 (inwazja muzułmańska) miasteczko stopniowo podupada i z czasem miejsce zostaje całkowicie opuszczone.

W 1894 roku teren zostaje zakupiony przez franciszkanów. Na początku XX wieku przeprowadza się pierwsze wykopaliska, które w 2004 roku stają się XXIV-tą systematyczną kampanią wykopaliskową (oo. V. Corbo ofm i S. Loffreda ofm).

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Angielska oficjalna strona o Kafarnaum

[edytuj] Bibliografia

• Arndt M., "Życie codzienne w Kafarnaum", Ziemia Święta 44(2005) 20-21.
• Kohl H. und Watzinger C., Antike Synagogen in Galiläa, Laipzig 1916.
• Orfali G., Capharnäum et ses ruines, d’après les fouilles accompiles à Tell-Houm par la Custodie Franciscaine de Terre Sainte (1905-1921), Paris 1922.
• Corbo V., Cafarnao, Vol. I, Gli edifici della città, Jerusalem 1974.
• Kwoczała P., "Miasto Jezusa", Ziemia Święta 44(2005) 14-18.
• Loffreda S., Cafarnao, Vol. II, La Ceramica, Jerusalem 1974.
• Loffreda S., Cafarnao, Vol. V, Documentazione fotografica degli scavi, Jerusalem 2005.
• Sobkowski A., "Kamienie «wołają»", Ziemia Święta 44(2005) 56-60.
• Spijkerman A., Cafarnao Vol. III, Catalogo delle monete della città, Jerusalem 1975.
• Testa E., Cafarnao, Vol. IV, I graffiti della Casa di San Pietro, Jerusalem 1972.
• Tzaferis V. et Alii, Excavations of Capernaum, I: 1978-1982; Winola Lake, Indiana 1989.