Kłomino

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Kłomino
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	szczecinecki
Gmina	Borne Sulinowo
Liczba mieszkańców - liczba ludności	ok. 50 osób (2 rodziny i bezdomni mieszkający w poradzieckich blokach z wielkiej płyty), do 1992 roku ok 5.000 mieszkańców
Strona internetowa miasta

Kłomino (ros. Grodek lub Gródek, niem. Westwalenhof) – miejscowość oddalona 12 km od miasta Borne Sulinowo (woj. zachodniopomorskie). Do 1992 roku miasto było bazą Armii Czerwonej i podlegało jej administracji, zaś w 1993 roku zostało włączone do polskiej administracji wraz z sąsiadującym Bornym Sulinowem. W przeciwieństwie do Bornego Sulinowa Kłomino nie zostało zasiedlone i nigdy nie otrzymało praw miejskich. Swego czasu pojawiła się oferta sprzedaży Kłomina za 2 mln złotych. Chętny się jednak nie znalazł. Aktualnie w Kłominie dobiegają końca prace związane z budową kotłowni olejowej, oczyszczalni ścieków, hydroforni i wysypiska śmieci.

[edytuj] Demografia

Do 1992 roku w Kłominie mogło żyć nawet 5 tys. osób, dziś jest to jedyne w Polsce miasto-widmo. Legalnie w Kłominie mieszkają tylko dwie rodziny leśniczych (ogólnie mieszka 11 rodzin).

[edytuj] Historia

Kłomino powstało w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Stacjonowały tu niemieckie oddziały Służby Pracy, a później zorganizowano obóz jeniecki. W listopadzie 1939 roku w stalagu znajdowało się 6 tysięcy polskich jeńców wojennych oraz 2300 cywilów aresztowanych na terenach Polski. W 1940 roku to miejsce zajął Oflag II D Gross-Born. Do polskich jeńców dołączyli Francuzi i Rosjanie. W 1945 roku hitlerowcy ewakuowali jeńców. Po odejściu wojsk niemieckich, tereny przejeli wojska radzieckie, którzy więzili żołnierzy niemieckich. Po przejęciu przez Rosjan, wybudowano tu bloki, garaże, koszarowce, sklepy i kino. Kłomino opustoszało dopiero w 1992 roku, kiedy wyjechali stąd ostatnie żolnierze radzieccy. W tym czasie rozebrano 50 budynków poniemieckich, by odzyskać cegłę do budowy Pałacu Kultury w Warszawie.