Josef Oberhauser
Z Wikipedii
Josef Oberhauser (ur. 20 września 1915, zm. 22 listopada 1979) – zbrodniarz hitlerowski, SS-Obersturmführer, członek załogi obozu zagłady Belzec.
Urodził się w Monachium. Ukończył 7 klas szkoły podstawowej, następnie pracował na farmie. Do SS należał od listopada 1935 (początkowo służył w Totenkopfstandarte "Brandenburg"). W 1939 został członkiem Dywizji "SS Leibstandarte Adolf Hitler" i brał udział w kampanii wrześniowej. W listopadzie 1939 Oberhauser został przydzielony do Akcji T4, pełniąc następnie służbę w centrach eutanazji w Bernburgu, Grafenecku, Brandenburgu i Sonnensteinie.
W listopadzie 1941 przeniesiono do Lublina w okupowanej Polsce, gdzie początkowo należał do sztabu Wyższego Dowódcy SS i Policji na dystrykt lubelski Odilo Globocnika (do grudnia 1941). Od grudnia 1941 Oberhauser był "prawą ręką" Christiana Wirtha, najbliższego współpracownika Globocnika, bezpośrednio odpowiedzialnego za funkcjonowanie obozów zagłady powstałych na potrzeby Einsatz Reinhard. Do 1 sierpnia 1942 Oberhauser był członkiem załogi obozu zagłady w Bełżcu, gdzie dowodził plutonem strażniczym. Następnie przeniesiony do sztabu Wirtha w Lublinie, jako dowódca strażników ukraińskich. Brał udział w inspekcjach Wirtha w obozach zagłady w Treblince, Bełżcu i Sobiborze.
Na jesieni 1943 Oberhauser został przeniesiony do Włoch. W maju 1945 został schwytany przez wojska brytyjskie w Bad Gastein (Austria). Po wojnie początkowo został skazany przez wschodnioniemiecki sąd w Magdeburgu za udział w Akcji T4 na 15 lat pozbawienia wolności (zwolniono go na mocy amnestii 28 kwietnia 1956). W 1965 został jako jedyny z oskarżonych uznany za winnego w procesie załogi Bełżca przed zachodnioniemieckim sądem w Monachium i skazany na 4,5 roku więzienia. Zmarł w 1979.
