Josef Meisinger
Z Wikipedii
Josef Albert Meisinger (ur. 14 września 1899, zm. 7 marca 1947) - zbrodniarz hitlerowski, dowódca Einsatzgruppe IV, szef SD i Policji Bezpieczeństwa (Sipo) w Warszawie oraz SS-Standartenführer.
Meisinger urodził się w Monachium, a podczas I wojny światowej walczył na froncie zachodnim (uzyskał Żelazny Krzyż II klasy). Po zakończeniu wojny wstąpił do Freikorps. W 1933 stał się członkiem NSDAP i SS. Służył początkowo pod Reinhardem Heydrichem w bawarskiej policji politycznej (tzw. BayPoPo), a następnie w berlińskim Gestapo (był radcą kryminalnym, tzw. Kriminalrat). W latach 1938-1939 pracował w SD.
Po wybuchu II wojny światowej Meisinger został przydzielony do sztabu, a następnie został dowódcą Einsatzgruppe IV działającej w Polsce. Jej zadaniem była eksterminacja wszelkich "niepewnych politycznie" osób, takich jak polska inteligencja, duchowieństwo, ziemianie oraz Żydzi. Einsatzgruppe IV działała w rejonie Warszawy, a następnie przekształcono ją 26 października 1939 w Urząd Komendanta SD i Policji Bezpieczeństwa Dystryktu Warszawskiego. Szefem tego urzędu został Meisinger, który sprawował to stanowisko do marca 1941. W okresie tym zasłynął on licznymi zbrodniami popełnionymi na cywilnej ludności polskiej i żydowskiej, w tym przeprowadzeniem akcji AB oraz kierowaniem masowych egzekucji w Palmirach (liczbę ofiar tej akcji oblicza się na 1700). Meisinger ze względu na swoje okrucieństwo otrzymał nawet przydomek "Rzeźnika Warszawy".
1 stycznia 1940 awansował na stopień SS-Standartenführera. W marcu 1941 przeniesiono go do RSHA, a następnie wysłano do Japonii jako attaché policyjnego w Tokio. Na stanowisku tym pozostał aż do maja 1945, uczestnicząc w tworzeniu nierealnych planów dotyczących rozwiązania "kwestii żydowskiej", w które zamieszane były rządy III Rzeszy i Japonii.
6 września 1945 władze amerykańskie aresztowały w Tokio Meisingera, a następnie wydały go Polsce celem osądzenia. Stanął on wraz z 3 innymi zbrodniarzami (m. in. gubernatorem Dystryktu Warszawskiego Ludwigiem Fischerem) przed Najwyższym Trybunałem Narodowym w Warszawie pod zarzutem popełnienia zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości. 3 marca 1947 został uznany za winnego i skazany na karę śmierci. Josef Meisinger został stracony przez powieszenie 7 marca 1947.
