Jezioro Domowe Małe
Z Wikipedii
Jezioro Domowe Małe - jezioro w Polsce położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w całości położone w granicach administracyjnych miasta Szczytna.
Spis treści |
[edytuj] Dane
- Powierzchnia: 11,4 ha
- Maksymalna głębokość 3,8 m
- Średnia głębokość: 2,2 m
- Objętość: 255 tys. m³
- Długość linii brzegowej: 1440 m
- Wymiary - zbiornik owalny - średnica ok. 0,3-0,5 km
- Średnia wysokość zwierciadła wody: 140 m n.p.m.
[edytuj] Hydrologia
- Zlewnia bezpośrednia: 22 ha
- Zlewnia całkowita: 800 ha
- Na zachodnim krańcu łączy się rowem z Domowym Dużym, ze wschodniego krańca wypływa Kanał Domowy, który łączy jeziora z dopływem rzeki Sawica, następnie Omulwią i Narwią.
[edytuj] Nazwy
Obecnie jedyna funkcjonująca oficjalnie nazwa to "Domowe Małe", dawniej funkcjonowały także nazwy:
- Okrągłe
- Dom Mały
- Miejskie Szczycieńskie
Dla mieszkańców jest to po prostu Jezioro Małe.
[edytuj] Inne dane
- jezioro silnie zeutrofizowane
- w całości otoczone zabudowaniami miejskimi i roślinnością parkową
- na jeziorze jest jedna okresowa wyspa, która jednak pojawia się tylko w trakcie niskiego poziomu wód
- występuje ptactwo wodne, głównie łabędzie, kaczki, perkozy i rybitwy oraz łyski
[edytuj] Rekreacja
- woda pozaklasowa, w żadnym stopniu nie nadaje się do kąpieli
- zbyt niskie umiejscowienie rur nad rowem łączącym jeziora uniemożliwia wpłynięcia np. kajakiem z Domowego Dużego
- wokół jeziora przebiega chodnik, ścieżki rowerowe i szlak rowerowy
- całe jezioro otoczone jest parkiem, przez większość roku zadbanym i oświetlonym, z ławkami
- w parku jest "Plac Wolności", z czynnym sezonowo ozdobnym basenem
[edytuj] Wędkarstwo
- typ jeziora: linowo-szczupakowy
- najczęściej występujący gatunek - leszcz, płoć
- całkowity zakaz łowienia w trzcinowiskach (lęgi ptaków)
- okresowo zarybiane, np. sumem jednak wpuszczany gatunek jest błyskawicznie wyławiany
- ilość wędkarzy - bardzo duża jak na tak mały zbiornik
- w okresie zimy na jeziorze zdecydowanie więcej jest wyławiaczy ochotki niż wędkarzy podlodowych
[edytuj] Degradacja
Za czasów niemieckich jeziora były bardzo czyste i zadbane, kąpano się także w jeziorze Małym.
Obecnie jezioro wykazuje cechy zbiorników silnie zanieczyszczonych o znacznym przetlenieniu wód powierzchniowych latem (bardzo silne zakwity glonów) i pomimo charakteru polimiktycznego – całkowicie odtlenionymi wodami naddenymi zawierającymi siarkowodór. Charakterystyczne są też bardzo wysokie zawartości związków biogennych (fosfor i azot) oraz substancji organicznych. Zgodnie z przyjętą klasyfikacja jakości wód jeziornych, Jezioro Domowe Małe jest pozaklasowe.
Jezioro ponadto jest podatne na degradację i ma niekorzystne położenie – cała zlewnia jest zurbanizowana. Woda deszczowa z dużego procentu powierzchni miasta spłukiwana jest do jezior. Większość wody wpada Jeziora Małego poprzez kilkanaście kolektorów burzowych (największy o średnicy 1 m).
W latach PRL nie dbano o jeziora. Największy wpływ na degradację jezior miały:
- Lenpol
- Spółdzielnia Mleczarska
- Wody burzowe
[edytuj] Rewitalizacja
Od lat mówi się o rewitalizacji jezior. Pierwsze plany związane były z wykopaniem rowu, który połączyłby Domowe Duże (a więc także pośredni i Małe) z jeziorami Szczycionek i Sasek Wielki. Od początku jednak nie było pieniędzy na zrobienie szerokiego, żeglownego rowu, a urzędnikom szkoda było tworzyć inwestycję, która polegałaby wyłącznie na wykopaniu wąskiego rowu zasilającego miejskie jeziora w czystszą wodę.
W kolejnych latach pomysł rowu powracał, ale pojawiały się także inne:
- mechaniczne czyszczenie dna jeziora
- chemiczne czyszczenia dna
- napowietrzanie wody
- wymuszanie ruchu wody
[edytuj] Zobacz też
- Mapy i zdjęcia satelitarne