Jerzy Szacki
Z Wikipedii
Jerzy Ryszard Szacki (ur. 6 lutego 1929 w Warszawie) jest polskim socjologiem i historykiem myśli społecznej. Od 1973 roku jest profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1991 członkiem Polskiej Akademii Nauk.
[edytuj] Życiorys
Po wojnie pracował w Urzędzie Telekomunikacyjnym, początkowo jako ślusarz, następnie jako urzędnik. W 1948 roku dostał się na socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jego rocznik był ostatni - w 1952 roku wydział zamknięto. Potem został wysłany w charakterze praktykanta do wrocławskich zakładów Pafawag, aby "okrzepł ideowo". Gdy w 1956 przywrócono socjologię na Uniwersytecie Warszawskim, powrócił na uczelnię. Doktorat (1959) napisał w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych KC PZPR (zamienionym wkrótce na Instytut Nauk Społecznych) pod kierunkiem Bronisława Baczki. W 1965 uzyskał habilitację na Wydziale Filozoficznym UW. W 1973 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1987 profesorem zwyczajnym.
W latach 1967-1968 był prodziekanem Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1981-1983 dziekanem Wydziału Filozofii i Socjologii tego uniwersytetu. W latach 1968-1999 kierował też Zakładem Historii Myśli Społecznej w Instytucie Socjologii tej uczelni. Od 1999 roku jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego.
Był też wykładowcą uczelni zagranicznych m.in. University of Minnesota mieszczącego się w amerykańskim Minneapolis, Oxford University i wiedeńskiego Institut für die Wissenschaft vom Menschen. Aktualnie wykłada w warszawskiej Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.
Jerzy Szacki był przez wiele lat członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, a w latach 1972-1976 był jego przewodniczącym. Przez jedną kadencję był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Komitetu Badań Naukowych, a przez trzy kadencje członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni Naukowych i Tytułu Naukowego.
W latach 1974-1991 był redaktorem naczelnym kwartalnika Polish Sociological Bulletin. Zasiadał także w Prezydium PAN i był przewodniczącym Komitetu Socjologii PAN. Jest również członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i członkiem-założycielem Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk.
W latach 70. Jerzy Szacki obracał się w środowisku opozycyjnie nastawionym do ówczesnej władzy. W 1978 roku był uczestnikiem konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość, gdzie skupiała się inteligencja partyjna i bezpartyjna. W 1991 roku był jednym z założycieli ugrupowania Solidarność Pracy.
Odznaczony, wraz z matką, Barbarą, medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za uratowanie Ireny Hollender.
Profesor Szacki zaliczany jest do tak zwanej Warszawskiej Szkoły Historii Idei
[edytuj] Najważniejsze prace
- Ojczyzna, Naród, Rewolucja (1962)
- Durkheim (1964)
- Kontrrewolucyjne paradoksy (1965)
- Tradycja. Przegląd problematyki (1971)
- History of Sociological Thought (1979)
- wydanie polskie Historia myśli socjologicznej (1981, 1983, wydanie nowe: 2003; za tę książkę Jerzy Szacki otrzymał w 2003 r. nagrodę Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (tzw. polski Nobel) w kategorii nauk humanistycznych i społecznych))
- Spotkania z utopią (1980)
- Znaniecki (1986)
- Dylematy historiografii idei oraz inne szkice i studia (1991)
- Liberalizm po komunizmie (1994)
[edytuj] Link zewnętrzny
materiał pochodzi z Akademickiej Telewizji Naukowej - ATVN.pl
- http://atvn.pl/archiwum_pliki/prof_szacki.ram - 42 min - 20.IV.2005