Janusz Olejniczak

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Janusz Olejniczak rozdający autografy podczas azjatyckiego tournée. Kuala Lumpur, maj 2005.

Janusz Olejniczak (ur. 2 października 1952 we Wrocławiu) – polski pianista i pedagog. Rozpoznawany na świecie i ceniony głównie jako wirtuozerski interpretator muzyki Fryderyka Chopina.

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Naukę gry na pianinie rozpoczął mając 6 lat. W Warszawie (dokąd przeniesiono go z Łodzi), skończył podstawową i średnią szkołę muzyczną. Na początku lat 70. studiował indywidualnie pianistykę w Paryżu. Studia podyplomowe odbył w Warszawie i Essen.

O graniu Chopina mówi:

[Pierwsze kontakty z jego muzyką] Były pełne spontaniczności, zachwytu nad wieloma frazami, świeżości spojrzenia. Życie zniszczyło potem wiele z tej bezpośredniości, przyszła refleksja, były przemyślenia. Szuka się pomysłów na tę czy inną frazę, myśli o pojedynczych motywach - i gubi się to pierwsze, naturalne podejście. Często stosuje się 'chwyty', które wydają się ciekawymi muzycznymi propozycjami, a są tylko powierzchownymi zagrywkami, jakimiś grepsami. A Chopin nie znosi rutyny, trzeba go odczuwać wciąż na nowo, łączyć dojrzałe przeżycie ze spontaniczną emocją. Dlatego muzyka Chopina jest bardzo trudna do grania, ale kiedy znajdzie się odpowiedni klucz do niej, nie ma większej satysfakcji, niż granie Chopina [1].

Wielokrotnie współpracował przy wykonaniu muzyki do filmów, w Polsce i na świecie. Jako aktor wystąpił w roli Chopina w filmie Andrzeja Żuławskiego Błękitna nuta (1990). Ścieżka dźwiękowa do filmu Pianista (2002) w jego wykonaniu osiągnęła w Polsce status Złotej Płyty. Nagrał również większość partii fortepianowych do filmu "Chopin. Pragnienie miłości".