Jan Romocki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jan Romocki
Bonawentura

Życie	podporucznik
Urodził się	17 kwietnia 1925 Warszawa
Zmarł	18 sierpnia 1944 Warszawa
Kariera
W służbie od
Pełniona funkcja	dowódca 4 drużyny w plutonie "Alek" kompani "Rudy" w batalionie "Zośka"
Główne wojny i bitwy	powstanie warszawskie, II wojna światowa
Odznaczenia
Virtuti Militari Krzyż Walecznych

Jan Bonawentura Romocki (ps. "Bonawentura" 17 kwietnia 1925 - 18 sierpnia 1944), podporucznik Armii Krajowej, podharcmistrz, poeta.

[edytuj] Lata młodzieńcze

Jan Bonawentura Romocki urodził się 17 kwietnia 1925 w Warszawie. Był synem Pawła i Jadwigi z Niklewiczów, Młodszym bratem Andrzeja.
Bonawentura uczył się w gimnazjum i Liceum Tow. Ziemi mazowieckiej, które ukończył na tajnych kompletach, uzyskując w 1943 maturę. Był członkiem 21. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, działającej przy tej szkole.

[edytuj] W konspiracji

Pracę konspiracyjną rozpoczął w 1941 w organizacji młodzieżowo-wychowawczej "Przyszłość" ("Pet"), w grupie mokotowskiej. Od jesieni 1941, gdy "Pet" włączył się w prace organizacji "Wawer", Romocki brał udział w akcjach małego sabotażu. Pod koniec 1942 r. Po włączeniu "Pet"-u do Szarych Szeregów, został członkiem drużyny "Sad 400" hufca Południe warszawskich Grup Szturmowych, Podporządkowanych Kierownictwu Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej i przeszedł szkolenie dywersyjne i wojskowe. W sierpniu 1943 uczestniczył w wystawieniu do akcji odbicia więźniów pod Jaktorowem. W lecie 1943 przeszedł do drużyny "Sad 300", a po utworzeniu 1 IX 1943 batalionu "Zośka" został mianowany dowódcą 4 drużyny w plutonie "Alek" kompani "Rudy". Na początku 1944 przeszedł do plutonu "Sad" tejże kompani, mianowany dowódcą 1 drużyny. W kwietniu 1944 uczestniczył w trzydniowych ćwiczeniach w terenie, które odbyły się na zakończenie kursu Szkoły Podchorążych "Agrykola", której Romocki był elewem od września 1943.

Z lat 1940-43 pochodzi twórczość poetycka Bonawentury. Z kilkunastu zachowanych wierszy najbardziej znane są: zwracająca uwagę głęboko przeżywaną problematyką chrześcijańską Modlitwa (zwana też Modlitwą Bonawentury) z czerwca 1942, Groźba ze stycznia 1943, Gdy zabraknie łez. Ogłosił je Aleksander Kamiński w książce "Zośka i Parasol".

W Dniach 4/5 IV 1944 Bonawentura uczestniczył w akcji wysadzenia mostu kolejowego na rzece Wisłok koło wsi Tryńcza. Szkołę Podchorążych Rezerwy ukończył w maju 1944 z 17 lokatą i rozkazem z 25 V 1944 otrzymał stopień plutonowego podchorążego.

[edytuj] W powstaniu warszawskim

Dnia 1 VIII 1944 został mianowany podharcmistrzem i uczestniczył w powstaniu warszawskim; odznaczył się w walkach na Woli. Za poprowadzenie do natarcia w dniu 4 VIII 1944 odznaczony Krzyżem Walecznych. W natarciu tym był ranny. Rozkazem Dowódcy AK z 21 VIII 1944 został Bonawenturze nadany Order Virtuti Militari V kl. "za wyjątkową odwagę osobistą wykazaną w walkach i za bohaterskie, pełne poświęcenia prowadzenie natarcia na nieprzyjaciela w rejonie Powązek".

W natarciu na Stawki w dniu 12 VIII został powtórnie ranny, tym razem bardzo ciężko. Na wniosek Jana Mazurkiewicza (dowódcy zgrupowania "Radosław" z dnia 14 VIII 1944 został mu nadany w sierpniu 1944 stopień podporucznika. Zginął 18 VIII 1944 od bomby lotniczej, w szpitalu na ul. Miodowej 23. Pochowano go na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterze batalionu "Zośka".

Powązki, kwatera poległych w Powstaniu Warszawskim

[edytuj] Odznaczony

Krzyżem Walecznych - 4 sierpnia 1944
Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari V kl. - 21 sierpnia 1944

[edytuj] Poezja

Wiersz autorstwa Jana Romockiego pod tytułem "Groźba" wykorzystał zespół Lao Che na płycie "Powstanie Warszawskie" z 2005 roku.

"Groźba"

My, co żyjemy byle jak,
my, którym się nie szczęści,
z radością powitamy znak,
znak zaciśniętej pięści. 
My ludzkie bydło, ludzki gnój,
z suteren i poddaszy,
my także chcemy herb mieć swój,
na zgubę wrogom naszym. 
Dłoń nabiegnietą siecią żył,
gorącą od purpury,
chcemy zacisnąć z wszystkich sił,
i straszną wznieść do góry...