Jan Paweł Gawlik
Z Wikipedii
Jan Paweł Gawlik (ur. 1924) - dziennikarz, krytyk teatralny, publicysta, dramaturg.
Pochodzi ze Lwowa. W 1946 zamieszkał w Krakowie. Ukończył studia na Akademii Handlowej w Krakowie oraz Studium Nauk Politycznych przy Wydziale Prawa UJ i Studium Dziennikarskie UJ. Pracował jako asystent w Katedrze Ekonomii Akademii Handlowej. Następnie był pracownikiem Muzeum Narodowego w Krakowie, Wydawnictwa Literackiego i redakcji Życia Literackiego. W latach 1968-1970 kierownik literacki Teatru Rozmaitości w Krakowie.
W 1970 objął stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie zastępując na tej funkcji Zygmunta Hübnera, który w 1969 zrezygnował protestując przeciw ingerencjom cenzury w działalność teatru. Starał się kontynuować linię artystyczną poprzedniej dyrekcji, dbając o utrzymanie wysokiego poziomu repertuaru i inscenizacji. Za jego dyrekcji przedstawienia w Starym Teatrze reżyserowali m. in. Konrad Swinarski, Andrzej Wajda, Jerzy Jarocki, Jerzy Grzegorzewski, Krystian Lupa oraz Krzysztof Kieślowski, Agnieszka Holland i Krzysztof Zanussi.
W 1980, w następstwie porozumień sierpniowych w Starym Teatrze działalność rozpoczął NSZZ "Solidarność", który pod przewodnictwem Jerzego Stuhra reprezentował zespół artystyczny w sporze z dyrekcją i ostatecznie doprowadził do dymisji Gawlika i zastąpienia go popieranym przez artystów teatru kompozytorem Stanisławem Radwanem.
W międzyczasie, w 1977 objął on kierownictwo Teatru Telewizji, które sprawował do 1982. W latach 1982-1985 był jednocześnie dyrektorem Teatru Dramatycznego i Teatru Rzeczypospolitej w Warszawie. W 1985 powrócił do Krakowa by objąć stanowisko dyrektora Teatru im. Słowackiego, które zajmował do 1989.
Autor wielu publikacji na temat teatru i dramatów teatralnych, m. in. monografii o kabarecie Jama Michalika pt. Powrót do Jamy (1961), tomu szkiców Twarze teatru (1963), sztuk: Pokusa (1965) oraz: Egzamin, Tor, Wybór, Portret, wydanych w tomie Propozycje (1969).
