Jakobini polscy
Z Wikipedii
Jakobini polscy, hugoniści - nadana przez przeciwników nazwa radykalnej grupy zwolenników rewolucyjnych przemian społecznych i ustrojowych w latach 1793-1796, skrzydła Stronnictwa Patriotycznego, wywodzącego się z Kuźnicy Kołłątajowskiej (właść. Zgromadzenie Obywateli Ofiarujących Pomoc i Posługę Magistraturom Narodowym w Celu Dobra Ojczyzny).
Jakobini polscy odegrali znaczną rolę w przygotowaniu i przeprowadzeniu insurekcji warszawskiej podczas powstania kościuszkowskiego (17-18 kwietnia 1794), a także insurekcji wileńskiej. Wzorowali się na jakobinach francuskich. Dążyli do likwidacji monarchii, zniesienia pańszczyzny i poddaństwa chłopów, zrównania stanów, a także ograniczenia przywilejów Kościoła. Tadeusz Kościuszko rozwiązał klub po samosądach na targowiczanach, w których brali udział. Reaktywowani pod nazwą Zgromadzenie dla Utrzymania Rewolucji i Aktu Krakowskiego. Po 1798 związani z Towarzystwem Republikanów Polskich i Deputacją Polską. Działalność jakobinów na krótko odżyła podczas powstania listopadowego (Towarzystwo Patriotyczne)
Główni działacze:
- Hugo Kołłątaj
- gen. Jakub Jasiński
- Józef Pawlikowski
- Jan Alojzy Orchowski
- Józef Zajączek
- Tomasz Maruszewski
- Józef Kalasanty Szaniawski
- Jan Czyński