Język urdu
Z Wikipedii
Urdu (urdū / ﻭﺩﺭﺍ) to język indoeuropejski z grupy indoaryjskiej używany obecnie przez ponad 50 milionow ludzi na subkontynencie Indyjskim i przez ponad milion osób zamieszkujących poza Azją.
Początki języka datowane są na XII-XIII wiek. Język rozwinął się wśród Desi (islamskich neofitów) oraz wśród wojowników pojmanych przez muzułmanów podbijających pod wodzą Mahmuda z Ghazni Półwysep Indyjski (słowo urdu znaczy obóz (wojskowy)). Zawiera wiele zapożyczeń z języka arabskiego, perskiego, tureckiego oraz paszto.
Od końca XVI wieku urdu stosuje zapis w zmodyfikowanym alfabecie arabskim.
W 1947 po uzyskaniu niepodległości przez Pakistan (nazwa też wywodzi się z tego języka: pakistan w urdu oznacza kraj ludzi czystego ducha), urdu stał się tam językiem urzędowym. Jest to jeden z 18 języków konstytucyjnych Indii.
asamski • awestyjski • beludżi • bengalski • caló • gudźarati • hindi • hindustani • jakati • kaszmirski • kurdyjski • malediwski • marathi • nepalski • osetyjski • pali • paszto • pendżabski • perski • romski • sanskryt • sanskryt klasyczny • syngaleski • urdu • wedyjski • zazaki
