Ion Pacepa

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ion Mihai Pacepa (ur. 28 października 1928) – najwyższy urzędnik z Rumunii, ówcześnie będącej krajem bloku radzieckiego, który zdecydował się przejść na stronę Zachodu. W lipcu 1978 Pacepa był dwugwiazdkowym rumuńskim generałem, który jednocześnie pełnił funkcję doradcy prezydenta Nicolae Ceauşescu, będąc szefem wywiadu i ministrem spraw wewnętrznych Rumunii. Wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i zwrócił się z prośba o azyl polityczny do prezydenta Jimmiego Cartera.

Następnie Pacepa pracując dla amerykańskiego wywiadu podejmował różne działania związane z państwami byłego bloku radzieckiego. CIA następująco opisało jego współpracę jako ważną i wyjątkową pracę na rzecz Stanów Zjednoczonych.

W 1987 roku Pacepa wydał książkę „Czerwone Horyzonty: Kroniki Szefa Komunistycznego Wywiadu”, której fragmenty były regularnie odczytywane w Radiu Wolna Europa, wzbudzając ogromne zainteresowanie Rumunów. 25 grudnia 1989 Ceauşescu i jego żona, Elena, zostali skazani na śmierć w procesie, któremu większość dowodów pogrążających dyktatorów przysporzyły „Czerwone Horyzonty”. Następnego dnia pierwszy fragment książki został umieszczony w nowej oficjalnej rumuńskiej gazecie Adevărul (Prawda), która donosiła, że książka ta odegrała niezaprzeczalną rolę w obaleniu dyktatury Ceauşescu, zgodnie z informacją na tylnej okładce drugiego wydania książki, opublikowanego w 1990 r. „Czerwone Horyzonty” zostały opublikowane w 27 krajach i wciąż drukowane są nowe wydania.

W 1993 r. Pacepa opublikował „Dziedzictwo Kremla”, w której to książce próbował pokazać, że jego rodzimy kraj nie musi egzystować jako komunistyczne państwo policyjne. W 1999 wydał on „Czarną Księgę Securitate”, która stała się bestsellerem w Rumunii. Pacepa czasami pisuje do konserwatywnych amerykańskich gazet, takich jak National Review, FrontLine, The Wall Street Journal czy The Washington Times.

Pacepa studiował chemię przemysłową, lecz kilka miesięcy przed ukończeniem studiów został zatrzymany przez Securitate, przez co uzyskał stopień naukowy dopiero w cztery lata później. W latach 1957 - 1960 służył jako szef rumuńskiego wywiadu w RFN. W latach 1972 – 1978 był zastępcą szefa zagranicznej służby wywiadowczej.

W lipcu 1978 roku Pacepa zdradził Ceauşescu udając się do amerykańskiej ambasady w RFN, gdzie został wysłany przez dyktatora z wiadomością dla kanclerza Helmut Schmidta. Pacepa został potajemnie przetransportowany samolotem wojskowym do Andrews Air Force Base koło Waszyngtonu.

W październiku 1978 roku Pacepa otrzymał dwa wyroku śmierci od Ceauşescu, który wyznaczył dwa miliony dolarów za jego głowę. Jaser Arafat i Muammar al-Kadafi wyznaczyli dodatkowo po milionie dolarów nagrody. W latach 80. rumuńska policja polityczna wynajęła Carlosa (Szakala) by dokonał zamachu na Pacepę, za co miał otrzymać milion dolarów. Carlos nie mógł odnaleźć Pacepy, lecz w lutym 1980 r. wysadził część głównej siedziby Radia Wolna Europa w Monachium, która transmitowała informacje o „zdradzie” Pacepy.

7 lipca 1999 r. Najwyższy Sąd Rumunii unieważnił wyrok śmierci Pacepy, przywracając mu odznaczenia wojskowe i zwracając majątek skonfiskowany podczas rządów Ceauşescu. Jednak nie zostało to zaakceptowane przez rząd Rumunii, który wciąż składał się z byłych podwładnych Pacepy. Zachodnie artykuły głosiły, że Rumunia wciąż nie jest państwem prawa. W grudniu 2004 r. rząd Rumunii przywrócił Pecepie stopień generała.

[edytuj] Publikacje:

[edytuj] Książki:

Czerwone Horyzonty: Kroniki Szefa Komunistycznego Wywiadu, 1987
Czerwone Horyzonty: drugie wydanie. Prawdziwa historia zbrodni, życia i upadku Nicole i Eleny Ceausescu, 1990
Dziedzictwo Kremla, 1993
Czarna Księga Securitate, trylogia, 1999