Gregory Corso

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Gregory Corso

Gregory Nunzio Corso (ur. 26 marca 1930 w Greenwich Village w Nowym Jorku, zm. 17 stycznia 2001 w Robbinsdale w stanie Minnesota) - amerykański poeta, jeden z najważniejszych przedstawicieli ruchu Beat Generation (obok Jacka Kerouaca, Allena Ginsberga i Williama Burroughsa).

[edytuj] Biografia

Matka Corso, urodziwszy go w wieku 16 lat, rok później opuściła rodzinę i wyjechała do Włoch. Gregory większość dzieciństwa spędził więc w sierocińcach i domach zastępczych. Kiedy miał jedenaście lat, jego ojciec ożenił się ponownie i wziął go do siebie, ale młody Gregory wciąż uciekał z domu. Został wysłany do poprawczaka, skąd również uciekał. Parę miesięcy przebywał również w nowojorskim więzieniu The Tombs za kradzież radia, a w wieku siedemnastu lat został skazany na trzy lata więzienia za kolejną kradzież, wyrok odbywał w więzieniu stanowym Clinton. Podczas pobytu w więzieniu zainteresował się literaturą i podjął pierwsze próby poetyckie. Po zwolnieniu powrócił do Nowego Jorku, gdzie w 1950 poznał w jednym z barów Greenwich Village (The Pony Stable) Allena Ginsberga, a ten z kolei zapoznał go z innymi członkami grupy beatników.

W 1952 Corso pracował dla "Los Angeles Examiner", a później służył jako marynarz. W 1954 nieoficjalnie uczęszczał na Uniwersytet Harvarda, w tym samym roku opublikowany został jego pierwszy zbiór wierszy, The Vestal Lady on Brattle and Other Poems. Dwa lata później dołączył do Ginsberga w San Francisco, gdzie Lawrence Ferlinghetti opublikował jego kolejny tomik zatytułowany Gasoline. W 1957 wraz z Jackiem Kerouakiem i Ginsbergiem dawał niekonwencjonalne odczyty i wywiady, od tego czasu podróżował również na dużą skalę, szczególnie po Meksyku i Europie Wschodniej. Przez krótki okres wykładał w New York State University w Buffalo oraz w Naropa Institute w Boulder, Kolorado.

Corso zmarł w Minnesocie na raka prostaty w dniu 17 stycznia 2001. Został pochowany, zgodnie ze swym życzeniem, obok grobu swego ulubionego poety – romantyka Percy'ego Bysshe'a Shelleya – na Cimitero Acattolico, protestanckim cmentarzu w Rzymie. Napisał umieszczone na własnym grobie epitafium:

Spirit

is Life

It flows thru

the death of me

endlessly

like a river

unafraid

of becoming

the sea

[edytuj] Twórczość

The Vestal Lady and Other Poems (1954)
This Hung-Up Age (1955) (sztuka)
Gasoline (1958)
Bomb (1958)
The Happy Birthday of Death (1960)
The American Express (1961) (powieść)
Long Live Man (1962)
There is Yet Time to Run Back through Life and Expiate All That's been Sadly Done (1965)
Elegaic Feelings American (1970)
Egyptian Cross (1971)
Ankh (1971)
The Night Last Night was at its Nightest (1972)
Earth Egg (1974)
Writings from OX (1979)
Herald of the Autochthonic Spirit (1981)
Mindfield: New and Selected Poems (1989)