Gimnazjum Polskie w Gdańsku
Z Wikipedii
Gimnazjum Polskie w Gdańsku, od 1935 r. Gimnazjum im. J. Piłsudskiego Macierzy Szkolnej w Gdańsku, szkoła średnia kształcąca młodzież na poziomie maturalnym, działająca w Gdańsku (na terenie Wolnego Miasta Gdańska) w latach 1922-1939.
Była to szkoła prywatna, utworzona przez Gdańską Macierz Szkolną w oparciu o zezwolenie Senatu Wolnego Miasta Gdańska z 12 grudnia 1921 r. Na siedzibę gimnazjum Komisarz Generalny RP w Gdańsku minister Leon Pluciński przekazał były gmach koszar przy ul. Am Weissen Turm 1 (obecnie ul. J. Augustyńskiego 1) na przedmieściu Petershagen (obecnie Zaroślak). Naukę rozpoczęto w 1922 r. 9 maja, a uroczyste otwarcie szkoły miało miejsce 13 maja. Było to gminazjum koedukacyjne, o strukturze gdańskiej typu frankfurckiego, matematyczno-przyrodnicze z językami klasycznymi. Nauka trwała 9 lat. Do szkoły mogły uczęszczać dzieci obywateli gdańskich pochodzenia polskiego oraz polskich zatrudnionych w Wolnym Mieście. Nauka była płatna, jednak znaczna część uczniów korzystała z róznego rodzaju ulg bądź była zupełnie zwolniona z opłat.
Pierwszym dyrektorem szkoły został dr Antoni Snowiński (do lata 1922 r.), następnymi byli Wilhelm Urbanicki, Feliks Ziemkowski, a od 1925 r. aż do wybuchu wojny w 1939 r. funkcję tę pełnił Jan Augustyński.
Senat gdański, wyrażając zgodę na otwarcie gimnazjum, zastrzegł, że nie będzie udzielać subwencji, a sprawę uznania świadectw ustali w latach 1926-27. W roku tym po raz pierwszy przeprowadzono w Gimnazjum egzaminy dojrzałości, jednak sprawa uznania świadectw była przez władze gdańskie odwlekana, a zabiegi Macierzy Szkolnej i rządu polskiego nie przynosiły rezultatów. Ostatecznie Gimmazjum Polskie uzyskało prawa szkoły publicznej dopiero w wyniku umowy polsko-gdańskiej zawartej 18 września 1933 r.
