Franciszek Placidi
Z Wikipedii
Franciszek Placidi – (1710 – 1782) – włoski architekt i rzeźbiarz, z pochodzenia Rzymianin, jeden z największych twórców późnego baroku, tzw. eklektyzmu. W latach 1738-40 przebywał w Dreźnie, gdzie kierował budową Hofkirche. W 1742 przybył do Polski, gdzie otrzymał posadę architekta królewskiego. W roku 1750 otrzymał tytuł szlachecki. Placidi zmarł w 1782 roku i ten rok uznawany jest za koniec epoki baroku w Polsce.
Główne dzieła:
- 1738–1740 – Hofkirche w Dreźnie
- 1742 – pałac w Grabkach Wielkich
- 1743–1746 – przebudowa kaplicy Lipskich na Wawelu
- 1752–1773 – kościół Trynitarzy (obecnie Bonifratrów) w Krakowie
- 1759-1760 – fasada kościoła Pijarów w Krakowie
- 1768-1773 – przebudowa pałacu w Wolborzu
- 1776–1778 – pałac w Kozienicach
Ponadto jest autorem licznych pomniejszych dzieł architektury świeckiej oraz małej architektury, takich jak liczne ołtarze w Katedrze Wawelskiej oraz w kościele Mariackim, nagrobki Michała Korybuta Wiśniowieckiego i Jana III Sobieskiego, ołtarze główne w kościele zakonu benedyktynów w Tyńcu i katedrze we Fromborku i wiele innych.