Felaszowie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Felaszowie (hebr. בית הישראל - Bete Israel, Bet haIsrael), inaczej Falaszowie, Falasza Lud kuszycki, wywodzący się z Etiopii, obecnie w większości zamieszkujący w Izraelu. W większości są wyznawcami judaizmu, stąd zwani bywają Czarnymi Żydami, choć niektórzy z nich wyznają również chrześcijaństwo.

[edytuj] Felaszowie w Etiopii

Felaszowie zamieszkiwali w Etiopii na północ od Jeziora Tana w dzisiejszej prowincji Begiemdyr i Semien (historycznie Gonder) Wedle tradycji Felaszów są oni potomkami Menelika, syna króla Salomona i królowej Saby, który przywiódł ich z Jerozolimy do Etiopii. Wedle innych opinii są potomkami więźniów Salmanasara V, który zburzył Samarię, lub uchodźcami ze zburzonej w 70 przez Rzymian Jerozolimy. Z kolei tradycja etiopska podaje, że od dawna przybywali do Etiopii żydowscy kapłani, którzy nawrócili cały kraj na judaizm. Gdy jednak przybył do nich biskup Frumencjusz przyjęli oni chrześcijaństwo, zaś stawiający opór wyznawcy dawnej religii zostali wygnani i osiedlili się nad jeziorem Tana. Wedle jednej z dziewiętnastowiecznych teorii mogą być oni potomkami jeńców wziętych przez króla Etiopii Kaleba w południowej Arabii, na początku VI w., gdzie istniało państwo Himjarytów, w którym władcy i część ludności przyjęła judaizm. Współcześnie przyjmuje się, że należą oni etnicznie do kuszyckiej ludności Ageu, a judaizm przyjęli z zewnątrz. Felszowie nie znają Talmudu, swe prawo religijne opierając sie jedynie na Torze. Nie znali również hebrajskiego, w swej liturgii używając języka gyyz. Sami siebie nazywają Bete Israel ("Dom Izraela").

W XV w. ziemie Felaszów przyłączył do Etiopii cesarz Izaak, ale nadal pozostawały one zarzewiem buntu. W 1533 Felaszowie poparli walczącego przeciw Etiopii imama Ahmeda ibn Ibrahima al-Gaziego. Ostatecznie Felaszów podporządkował Etiopii cesarz Sertse Dyngyl w latach osiemdziesiątych XVI w. Dokonał tego poprzez wyprawy zbrojne i pertraktacje polityczne z ich ówczesnym władcą Goszenem. Ostatnimi większymi zrywami Felaszów przeciw władzy cesarzy Etiopii były rebelie prowadzone przez Gedeona w latach dwudziestych XVII w.

[edytuj] Felaszowie w Izraelu

Etiopskie kobiety pod Ścianą Płaczu w Jerozolimie.

Od końca 1984 Izrael rozpoczął planową akcję ewakuacji Falaszów z Etiopii. Rządem Izraela powodowały względy humanitarne, w Etiopii panował bowiem głód, jak również niepokój o malejącą liczbę imigracji z diaspory, co groziło niekorzystnymi zmianami w strukturze społecznej państwa. Falaszów transportowano drogą lotniczą, największe operacje to: Mojżesz z końca 1984 oraz Salomon z maja 1991 (wówczas w Etiopii toczyła sie wojna domowa) W połowie lat dziewięćdziesiątych w Izraelu mieszkało około 60 tys. Felaszów. Sytuacja Felaszów w Izraelu początkowo była dość niejasna, pojawiały się naciski za strony kół ortodoksyjnych o przyjęcie przez nich judaizmu rabinicznego. Samo przystosowanie się do funkcjonowania w kraju wysoko rozwiniętym było dla Felaszów niezwykle trudne. W 2003 Izrael zezwolił na osiedlanie się Felaszom Mura, którzy w XIX w. przyjęli chrześcijaństwo.