Discoverer 35

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Discoverer 35 SRV 523

Inne nazwy	CORONA 9028, Corona 35, KH-3 9028, Agena B 1118, FTV-1118, 1961 Alpha Zeta
Zaangażowani	CIA, USAF (USA)
Indeks COSPAR	1961-030A
Rakieta nośna	Thor Agena B
Miejsce startu	Vandenberg, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	238^[1] km
Apogeum	278 km
Okres obiegu	90 min
Nachylenie	81,63°
Mimośród	0,003012
Czas trwania
Początek misji	15 listopada 1961 (21:23 GMT)
Koniec misji	3 grudnia 1961
Powrót do atmosfery	16 listopada 1961
Wymiary
Masa całkowita	1150^[2] kg

Discoverer 35 - amerykański satelita wywiadowczy. Stanowił część tajnego programu CORONA. Jego zadaniami miało być wykonanie wywiadowczych zdjęć Ziemi o niskiej rozdzielczości. Kapsuła powrotna oddzieliła się od statku po wykonaniu około 18 orbit. Została przechwycona w locie przez samolot C-130.

Start rakiety Thor Agena B z satelitą Discoverer 35

Oprócz normalnego wyposażenia do telemetrii, statek został wyposażony w dodatkowe mierniki napięcia i ciśnienia, oraz innych parametrów lotu.

Pomyślnie wystrzelone misje Keyhole-3, czyli Discoverer 29, Discoverer 30, Discoverer 32, Discoverer 35, i Discoverer 36, zużyły razem 7 521,2448 metrów taśmy filmowej, na których wykonały 9 918 fotografii. Mimo, że kamery statku pracowały poprawnie, zdjęcia miały zauważalną granulację.

[edytuj] Ładunek

Kamera panoramiczna C" (Double Prime), o ogniskowej 61 cm i rozdzielczości (na powierzchni Ziemi) 7,6 m
Próbki wystawiane na działanie promieniowania kosmicznego

Dwie grupy klisz pokrytych emulsją czułą na promieniowanie jądrowe, ustawione pionowo i poziomo. Badały intensywność i kierunek promieniowania kosmicznego. Były czułe na neutrony, promienie X, i kwanty gamma. Eksperyment zawierał także próbki metali (w tym ziem rzadkich), wystawione na działanie środowiska kosmicznego

Radiometer skanujący - ważący 1,68 kg przyrząd mierzył promieniowanie termiczne wysyłane przez Ziemię oraz promieniowanie słoneczne odbite od Ziemi. Składał się z, m.in.: układu optycznego i filtrów umieszczonych w wieżyczce; dwóch bolometrów (razem 175 detektorów PbS): czułego na promieniowanie termiczne, 3,5 - 30 μm, i czułego na światło widzialne i bliską podczerwień, 0,2 - 4,5 μm); systemu telemetrii. Każdy detektor miał pole widzenia około 5°. Taki sam przyrząd poleciał na satelicie MIDAS 4; wyprodukowany przez Baird-Atomic Inc. (obecnie Baird Corporation); mimo, że tylko detektor promieniowania termicznego działał poprawnie, eksperyment udał się. Dobre dane odebrano ze 110 orbit, czyli z około 165 godzin pracy