Światło widzialne

Z Wikipedii

Spektrum elektromagnetyczne. Oddzielnie pokazany jest zakres promieniowania widzialnego

Światło widzialne – ta część promieniowania słonecznego, na którą reaguje siatkówka oka w procesie widzenia. Dla człowieka promieniowanie to zawiera się w przybliżeniu w zakresie długości fal 400-700 nm (co najmniej), dla innych zwierząt zakres ten bywa inny, aczkolwiek o pokrewnych wartościach. Energia promieniowania słonecznego (irradiancja) zawiera się w większości pomiędzy falami o długości 280-4000 nm i odpowiada w dobrym przybliżeniu promieniowaniu ciała doskonale czarnego w temperaturze około 6000 K. W tabeli^[1] podany jest podział promieniowania słonecznego w różnych pasmach. Około połowy energii całkowitego promieniowania słonecznego znajduje się w świetle widzialnym i ultrafiolecie, a druga połowa znajduje się w bliskiej i średniej podczerwieni (700-4000 nm).

Współczynnik transmisji (w skali 0-1) atmosfery ziemskiej

Współczynnik absorpcji promieniowania elektromagnetycznego w wodzie, w skali logarytmicznej

[edytuj] Transmisja światła widzialnego w atmosferze i wodzie

Światło widzialne jest w małym stopniu absorbowane zarówno przez atmosferę ziemską, jak i przez wodę. Rysunek stałych optycznych wody (od 200 nm do 200 μm) przedstawia absorpcję w dużym zakresie długości fal. Na wykresie widać, że zakres światła widzialnego jest wyjątkowy. Współczynnik absorpcji jest kilka rzędów wielkości mniejszy w świetle widzialnym niż w paśmie ultrafioletu lub podczerwieni. Tylko w tym zakresie światło może przenikać w głąb oceanu (do około 100 m), tworząc tzw. strefę eufotyczną i dostarczając niezbędnej energii do produkcji fitoplanktonu. Jak wyjątkowy jest zakres 400-700 nm można ocenić przez kontrast z promieniowaniem w bliskiej podczerwieni, które jest absorbowane przez warstwę około jednego milimetra na powierzchni oceanu (innymi słowy powierzchnia oceanu jest czarna w tym zakresie widmowym).

Podobnie jest w atmosferze ziemskiej – w świetle widzialnym absorpcja przez gazy i chmury jest stosunkowo mała (porównaj rysunek), co umożliwia dotarcie promieniowania widzialnego do powierzchni ziemi i oceanu. Obszary (długości fali) dużej transmisji nazywamy oknami atmosferycznymi. W świetle widzialnym (VIS) promieniowanie słoneczne jest stosunkowo mało absorbowane (okno światła widzialnego). W bliskiej podczerwieni (IR) widać szereg pasm absorpcyjnych pary wodnej.

Wobec tego, fizjologia oka (to, że dobrze widzimy w paśmie ok. 400-700 nm) może być związana z faktem, że woda morska transmituje światło widzialne.

[edytuj] Uwagi

Potocznie światłem nazywa się widzialną część promieniowania elektromagnetycznego ("światło widzialne"). W fizyce pojęcie światło ma ogólniejsze znaczenie, co opisano w artykule światło.

[edytuj] Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• oddziaływanie elektromagnetyczne
• przegląd zagadnień z zakresu optyki
• przegląd zagadnień z zakresu teorii koloru
• światło (w ujęciu fizycznym)
• światło w religii i kulturze