Delta Diraca
Z Wikipedii
Delta Diraca jest dystrybucją to znaczy operatorem liniowym działającym na pewnej przestrzeni funkcyjnej.
Poniżej znajduje się definicja inżynierska tego obiektu:
Delta Diraca (albo funkcja impulsowa) to funkcja, a właściwie pseudofunkcja, o następującej definicji: δ(x) = 0, gdy x różne od zera albo plus nieskończoność, gdy x równe zero i dodatkowo wartość całki
wynosi
- 1, gdy punkt 0 należy do przedziału całkowania
- 0, gdy nie należy
- 1/2, gdy punkt 0 leży na brzegu przedziału całkowania.
Delta Diraca jest używana do przedstawienia bardzo krótkiego impulsu o jednostkowym polu (np. przenoszącego jednostkowy ładunek elektryczny), a w statyce - do reprezentowania sił punktowo obciążających belkę (np. w punktach podparcia).
[edytuj] Reprezentacje delty Diraca
Deltę Diraca można reprezentowac jako granicę funkcji 
gdzie f(t,h) jest wyrażona jednym z poniższych wzorów
Delta Diraca jest też pochodną z funkcji skokowej Heaviside'a.
Delta Diraca ma wiele ciekawych właściwości, jest przydatnym narzędziem w fizyce kwantowej, elektronice, mechanice i analizie matematycznej.
W szczególności jest ona oryginałem dla transformaty Laplace'a F(s)=1.
Funkcja została wprowadzona przez Paula Diraca
