Ciśnienie akustyczne
Z Wikipedii
Ciśnienie akustyczne to wielkość charakteryzująca siłę (w uproszczeniu odpowiada głośności) zjawiska akustycznego (dźwięku) w pewnym punkcie. Jednostką ciśnienia akustycznego jest paskal (podobnie jak ciśnienia); ponieważ jednak każde zjawisko akustyczne jest zaburzeniem zmian ciśnienia ośrodka w czasie, a nie stałym stosunkiem siły do powierzchni, na którą ona działa, nasilenie jego określa się wyznaczając zmiany ciśnienia, dokonuje się tego poprzez obliczenie średniego odchylenie standardowe (en "root mean square" (RMS)) od średniego ciśnienia.
Ponieważ ucho ludzkie ma logarytmiczną charakterystykę reagowania na siłę dźwięku, natężenie dźwięku podaje się w też często w skali logarytmicznej, jako poziom ciśnienia dźwięku Lp określony w decybelach. Skala ta, pierwotnie oparta na najcichszym dźwięku jaki rejestruje ludzkie ucho, obecnie definiowana jest przez ciśnienie akustyczne przyjmując jako ciśnienie odniesienia odpowiadające zeru skali p0= 20μPa (mikropaskali) obliczone jako:
Często spotykany zapis:
choć prawidłowy z matematycznego punktu widzenia, jest niezgodny z definicją poziomu wyrażanego w decybelach.
- p0: Ciśnienie akustyczne odniesienia równe 2 × 10-5 Pa = 20 µPa
Ciśnienie akustyczne p jest też związane zależnościami:
- Z: impedancja akustyczna w Pa·s/m
- v: prędkość cząsteczek w m/s
- J: akustyczna intensywność w W/m2
