Chrystian Piotr Aigner
Z Wikipedii
Chrystian Piotr Aigner (ur. 1756 w Puławach - zm. 9 lutego 1841 we Florencji) polski architekt i teoretyk architektury.
Odebrał staranne wykształcenie we Włoszech, przez długi czas związany z Warszawą, przyczynił się do powstania w stolicy wielu klasycystycznych budowli. Członek Akademii Św. Łukasza w Rzymie a od 1817 prof. Uniwersytetu Warszawskiego działał w Warszawie (do 1825) i Krakowie, 1827 wyjechał na stałe do Włoch. Twórczość Aignera reprezentuje dojrzały klasycyzm, inspirowany bezpośrednio przez wpływy włoskie wzbogacony później formami empiru, obok którego przebijał nurt romantyczny, będący wyrazem budzących się zainteresowań przeszłością narodu, a wyrażony głownie w formach neogotyckich lub wzbogaconych układach przestrzennych. Prace teoretyczne, m.in.: Rozprawa o świątyniach u starożytnych i o słowiańskich.
Jego projekty to m.in.:
- pałac w Igołomii
- pałac w Zarzeczu
- przebudowa zamku w Łańcucie
- kościół w Międzyrzecu Podlaskim
- pałac w Olesinie
- świątynia Sybilii, Domek Gotycki, park i kościół w Puławach
- kościół św.Aleksandra w Suwałkach
w Warszawie:
- kościół św. Aleksandra
- kościół św. Anny (fasada - współpraca ze Stanisławem Kostką Potockim)
- fasada kościoła św. Andrzeja
- Pałacyk letni w Morysinie k. Wilanowa - współpraca ze Stanisławem Kostką Potockim
- Mennica
- Obserwatorium Astronomiczne
- rozbudowa pałacu Krasińskich
- przebudowa pałacu Namiestnikowskiego
