Pałac Krasińskich w Warszawie
Z Wikipedii
Pałac Krasińskich w Warszawie (Pałac Rzeczypospolitej) – barokowy pałac zbudowany w latach 1677-1695 dla wojewody płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego wg planów Tylmana z Gameren. Obecnie siedziba zbiorów specjalnych Biblioteki Narodowej (Dział rękopisów i Starodruków).
Oś główną budynku podkreśla ryzalit z trójkątnym tympanonem zwieńczonym rzeźbami gdańskiego rzeźbiarza A. Schlütera. Elewacja od strony ogrodu została rozwiązana podobnie. Oba tympanony nawiązują do legendy o domniemanym przodku Krasińskich Rzymianinie Marku Waleriuszu i jego walkach z Galami.
W 1765 r. pałac został odkupiony przez Komisję Skarbową i stał się siedzibą urzędów Rzeczypospolitej. W 1783 r. – po pożarze, który strawił dużą część wnętrza – został przebudowany wg projektu Merliniego. W Królestwie Polskim odbywały się tutaj w latach 1827-1828 posiedzenia sądu sejmowego. W 1944, podczas powstania, został spalony. Po wojnie odbudowany mieści to, co zostało (niecałe 5%) z liczącej 40 tysięcy rękopisów Biblioteki Załuskich i Rapperswilskiej, a także inne zebrane starodruki i mapy. Na uwagę zasługują zwłaszcza bezcenne iluminowane polskie i zagraniczne manuskrypty średniowieczne. Znajduje się tam również zbiór tematyczny poświęcony okresowi Wielkiej Emigracji (1831-1883) i pamiątki piśmiennicze po Cyprianie Kamilu Norwidzie.
Elewacja frontowa pałacu skierowana jest na plac Krasińskich dokładnie naprzeciwko gmachu Sądu Najwyższego.
