Choroba reumatyczna
Z Wikipedii
Choroba reumatyczna (łac. morbus rheumaticus) to ogólnoustrojowe schorzenie organizmu dotyczące wielu narządów wewnętrznych. Ma charakter autoimmunologiczny.
Znane jest przysłowie medyczne, które doskonale oddaje naturę tej choroby: "Gorączka reumatyczna liże stawy, kąsa serce".
Spis treści |
[edytuj] Etiologia
Wywołana jest zakażeniem paciorkowcem hemolizującym grupy A, przy istniejącym hiperergicznym odczynie na zakażenie bakteryjne z elementami autoagresji. Pojawia się najczęściej po przebyciu anginy paciorkowcowej, róży lub płonicy.
[edytuj] Przebieg choroby
Przebiega w ostrych rzutach, które trwają ok. 4-6 tygodni, przejawiają się dolegliwościami stawowymi i oddzielonych od siebie kilkuletnimi okresami utajenia. Podczas pozornego wygaśnięcia choroby procesy reumatyczne przebiegają w mięśniu sercowym i wsierdziu.
[edytuj] Patogeneza
Istota choroby to proces zapalny w tkance łącznej narządów krążenia, gdzie powstają nacieki komórkowe (guzki Aschoffa), które martwieją i bliznowacieją.
[edytuj] Rozpoznanie i objawy
Pierwsze objawy choroby ujawniają się w młodym wieku. Za kryteria rozpoznania chorby uznaje się tzw. kryteria Jonesa, które dzielimy na "duże" i "małe":
[edytuj] Kryteria "duże"
- zapalenie stawów
- zapalenie serca
- guzki podskórne
- rumień obrączkowaty
- pląsawica występuje u dzieci
[edytuj] Kryteria małe
- gorączka
- bóle stawów
- zwiększone OB
- leukocytoza
- poprzedzające zakażenie paciorkowcowe
- przebyty rzut choroby reumatycznej
- wzrost miana ASO (norma <200 j.)
- obecność białek ostrej fazy
Do rozpoznania potrzebne jest stwierdzenie dwóch objawów "dużych" lub jednego "dużego" i dwóch "małych". Nie można brać pod uwagę objawu małego jeżeli został uwzględniony jako objaw duży.
Zmiany zapalne stawu utrzymują się kilka lub kilkanaście dni, a następnie przechodzą i pojawiają się w innym stawie. Nigdy nie dochodzi do destrukcji i zmian radiologicznych w stawach, co odróżnia chorobę reumatyczną od reumatoidalnego zapalenia stawów. Najpoważniejsze komplikacje związane są z zajęciem serca, głównie zastawki mitralnej. Doprowadza to w przebiegu choroby, do jej zwężenia niekiedy krytycznego, skutkując niewydolnością krążenia i koniecznością jej wymiany bądź reperacji.
[edytuj] Leczenie
W leczeniu przyczynowym stosuje się penicylinę, w celu zapobiegania zakażeniom paciorkowcowym. Leczenie objawowe polega na ograniczeniu ruchów chorego, zapewnienie ciepła i spokoju. Stosuje się leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Przy ciężkich rzutach podaje się kortykosteroidy.
Zobacz też:
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |