Bright Ophidia

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bright Ophidia
Rok założenia	1998
Pochodzenie	Polska (Białystok)
Gatunek	thrash metal
Strona internetowa

Bright Ophidia - polska grupa muzyczna wykonujaca thrash metal z wpływami jazzu, rocka i hard core'a.

Spis treści

1 Muzycy
2 Historia
3 Dyskografia
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Muzycy

Obecny skład zespołu

Cezary Mielko - instrumenty perkusyjne (Dominium, Tvangeste)
Adam Bogusłowicz - śpiew (Dominium)
Przemek Figiel - gitara elektryczna
Michał Franczak - instrumenty klawiszowe
Mariusz Rusiłowicz - gitara basowa

Byli członkowie zespołu:

Mariusz Maciejczuk - gitara elektryczna
Piotr Romaniuk - gitara basowa

[edytuj] Historia

Zespół Bright Ophidia powstał 1998 roku w Białymstoku z inicjatywy Cezarego Mielko (instrumenty perkusyjne), Mariusza Maciejczuka (gitara elektryczna) oraz Adama Bogusłowicza (śpiew). Kilka miesięcy później do wyżej wymienionych dołączył Piotr Romaniuk (gitara basowa).

W grudniu 1998 zespół zarejestrował demo pt. Bright Ophidia (Salman Studio), który zwrócił uwagę lokalnych mediów muzycznych. Dzięki tej taśmie zespół miał możliwość zaistnieć na metalowej scenie. Pierwsze kompozycje stanowiły wypadkową ówczesnych fascynacji muzyków, a konkretnie zainspirowane były dokonaniami takich kapel jak Metallica, Danzig czy Black Sabbath. Materiał został pozytywnie przyjęty, dzięki czemu grupa postanowiła nagrać kolejny, profesjonalnie już brzmiący materiał.

Styczeń 2000 to nagranie kolejnego promocyjnego demo pt. Spell Your God... (Hertz Studio). Nowa produkcja muzycznie zwróciła się w kierunku cięższych torów, a szczególnie kanonów thrash metalu. Kompozycja Life in Fear stała się utworem przełomowym, który w konsekwencji przesądził o rozwoju grupy. Zarówno miksowaniem utworów jak i całą produkcją Bright Ophidia pokierowała samodzielnie. Dobre recenzje nadchodzące z metalowego podziemia motywowały zespół do dalszego rozwoju. Sukcesem było włączenie kompozycji Never do kompilacji czasopisma Trash’em all.

Październik 2000 - Skład zespołu poszerzył się o drugiego gitarzystę - Przemka Figla, zainspirowanego wyraźnie muzyką progresywną oraz nowoczesnymi brzmieniami, co wkrótce uwidoczniło się w nowych utworach grupy. Z nową energią powstaje kolejne demo pt. Fist. Kolejny raz kapela otrzymała wiele pochlebnych recenzji w zinach, a także ze strony krytyków metalowych magazynów (Mistic Art, Metal Hammer, Morbid Noizz, Thrash‘Em All). Trzeci materiał demo zapoczątkował stopniową przemianę stylu prezentowanego przez Bright Ophidia. Zespół rozpoczął penetrować rejony nowoczesnego metalu spod znaku Pantery, Machine Head, Sepultury, Faith No More, Marilyn Manson czy Fear Factory, przy czym cały czas skupiony był na kreacji własnego brzmienia, stylu.

Luty 2001 - Rok zaczyna się od roszad personalnych, najpierw zespół opuszcza długoletni gitarzysta Mariusz Maciejczuk, a nieco później także basista Piotr Romaniuk. Było to konsekwencją zmian muzycznych zapoczątkowanych na poprzednim promo, które nie odpowiadały gustom i oczekiwaniom wspomnianych członków kapeli. Trzech pozostałych muzyków rozpoczęło pracę nad nowym materiałem i zmianą oblicza Bright Ophidia.

Maj 2002 - Poszukiwania odpowiedniego basisty zaowocowały zaangażowaniem Mariusza Rusiłowicza, basistę udzielającego się równolegle w Dominium. Następnie Bright Ophidia decyduje się na samodzielne nagranie debiutanckiego albumu pod nazwą Coma. Nagrań dokonano w olsztyńskim Selani Studio, a realizacją zajął się Szymon Czech. Płyta stanowi podsumowanie dotychczasowej podziemnej działalności kapeli, zawiera bowiem zarówno pięć numerów znanych z poprzednich płyt demo (w zmienionych aranżacjach), jak i zupełnie premierowe kompozycje, takie jak: Holocaust, War is a blind falcon, Ordinary people, My dance said nothing oraz You’ll never need to lie. Materiał oscyluje w klimatach szeroko rozumianego metal core, thrash, death metalu oraz nie stroni od progresywnych inklinacji. Surowość brzmienia oraz industrialny – odhumanizowany sound wyróżniły go od standardów panujących na krajowej scenie.

Wrzesień 2002 - Nagrany krążek spowodował, iż zespołem zainteresował się Metal Mind Productions, z którym grupa podpisała kontrakt na cztery długogrające albumy i dwa wideoklipy.

Styczeń 2003 - Premiera albumu Coma. Płyta spotkała się ze znakomitym przyjęciem ze strony krytyki krajowej i zagranicznej, także metalowych portali internetowych oraz fanów. Kompozycja What have you done to me? znalazła się na liście norweskiej metalowej stacji radiowej, zajmując drugie miejsce tuż za uznanym Acheron.

Luty 2003 - Do szeregów kapeli dołącza Michał Franczak, który zajął się partią instrumentów klawiszowych i elektroniki. Na debiutanckiej płycie gościnnie wzbogacił swymi partiami trzy kompozycje. Już w pięcioosobowym składzie Bright Ophidia zajęła się promocją koncertową debiutanckiego krążka oraz pracami nad nowym materiałem.

Grudzień 2003 - W podsumowaniu wydarzeń płytowych w roku 2003 Polskiego Radia Białystok w audycji Metal Hammer Show debiutancka płyta zespołu zajęła szóste miejsce pośród kapel z wielopłytowym dorobkiem.

Październik – grudzień 2003 - Realizacja drugiej płyty Red Riot. Zespół nagrywał w rodzinnym Białymstoku w znakomitym Hertz Studio braci Wiesławskich.

Styczeń 2004 - Premiera albumu Red Riot. Album jest rewelacyjnie przyjmowany w prasie branżowej, portalach muzycznych. Red Riot to płyta potwierdzająca styl muzyczny zespołu - nowoczesny metal z domieszką awangardy, wpływów industrialu, nie pozbawionych progresywnego zacięcia.

Luty – grudzień 2004 - Promocja koncertowa płyty Red Riot'. Między innymi koncert na Metalmanii 2004 (kwiecień), koncerty w kraju (np. Kraków – Klub Jazz-rock wraz z Forgotten Souls, Merciless Festival – Chełm, Bydgoszcz – Klub Savoy wspólnie z Horrorscope, Aion i Chainsaw), a także koncert w Kaliningradzie (listopad).

2005 - Kolejny koncert w Kaliningradzie (z okazji 750 lecia miasta zespół wystapił na Bike Show, dając koncert dla wielotysięcznej publiczności). Zespół zajął trzecie miejsce na festiwalu "Rockowe ogródki" w Płocku. Twają prace nad kolejnym albumem o roboczym tytule „Borderline”.