Bleomycyna
Z Wikipedii
Bleomycyna (ATC: L 01 DC 01) - antybiotyk, otrzymywany ze szczepu Streptomyces Verticullis. Jest mieszaniną polipeptydowych związków o działaniu cytostatycznym. Jest jedynym antybiotykiem cytostatycznym fazowo-specyficznym (działa w fazie G2). Działanie bleomycyny polega na przecinaniu nici DNA, co powoduje zgon komórki.
[edytuj] Zastosowanie
- ziarnica złośliwa,
- chłoniaki nieziarnicze,
- nowotwory w obrębie głowy i szyi,
- rak jądra,
- rak prącia,
- rak sromu
[edytuj] Działania niepożądane
- objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze),
- przebarwienia skóry,
- zapalenie płuc (u ok.10% pacjentów),
- zapalenie błon śluzowych,
- nudności i wymioty (rzadko),
- łysienie
Bleomycyna jest cytostatykiem względnie mało toksycznym. Jako jeden z nielicznych leków przeciwnowotworowych nie uszkadza szpiku. Groźna jest natomiast jej pneumotoksyczność, dlatego w premedykacji i podczas leczenia stosuje się glikokortykosteroidy, które mają osłaniać płuca.
[edytuj] Dawkowanie
Bleomycyna podawana jest dożylnie lub dotętniczo we wlewie kroplowym.
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |