Z Wikipedii
| Bitwa morska pod Sluys |
| Konflikt: Wojna stuletnia |
|
| Data |
24 czerwca 1340 |
| Miejsce |
blisko Sluis, zachodnia Flandria |
| Wynik |
zwycięstwo Anglików |
| Przyczyna |
roszczenia króla Anglii Edwarda III do korony Francji |
| Terytorium |
Francji |
|
| Walczące strony |
| Anglia |
Francja |
| Dowódcy |
| Edward III |
Hugues Quiéret,Nicolas Béhuchet |
| Siły |
| 250 statków |
190 statków |
| Straty |
| nieznane |
20 000 (wg. "Europa" Normana Daviesa) |
|
|
Bitwa pod Sluys, bitwa morska pomiędzy flotą angielską i francuską, stoczona 24 czerwca 1340 roku. Bitwa odbyła się na wysokości miasta Sluyy (współcześnie Sluis) w zachodniej Flandrii. Bitwa ta była pierwszą bitwą morską wojny stuletniej. Po stronie angielskiej dowodzonej przez króla angielskiego Edwarda III walczyło 250 okrętów, po stronie francuskiej, dowodzonej przez Hugues Quiéret, admirała króla Francji i podskarbiego Nicolas Béhuchet, walczyło 190 okrętów. Bitwa zakończyła się nieomal całkowitym zniszczeniem floty francuskiej (po stronie francuskiej zginęło 20 tysięcy żołnierzy).
[edytuj] Przebieg bitwy
Flota angielska zaatakowała około 9 rano, flotę francuską ustawioną w 4 linie wzdłuż brzegu. Szyk floty angielskiej składał się z dwóch szeregów (pierwszgo dowodzonego przez admirała Roberta Marleya, drugim dowodził król Edward III. Główną siłę stanowili łucznicy wyposażeni w długie łuki, rozmieszczeni na wszystkich okrętach. Anglicy zasypali okręty francuskie gradem strzał i następnie zdobywali je kolejno. Pod koniec dnia porażkę Francuzów przypieczętował atak Flamandów od strony lądu.
