Flandria

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Flandria

minister-prezydent

Yves Leterme

Powierzchnia
- ogółem

13 522 km²

Ludność
- ogółem (2005)
- gęstość

6 043 161
447 mieszk./km²

Hymn państwowy

De Vlaamse leeuw

Flandria (nid.: Vlaanderen) – jeden z trzech regionów federalnych Belgii. Położony jest w północnej części kraju i zamieszkany głównie przez ludność niderlandzkojęzyczną. Stolicą Flandrii jest Bruksela.

[edytuj] Podział administracyjny

Flandria jest podzielona na 5 prowincji:

Ważniejsze miasta, poza stolicą regionu, to: Antwerpia, Gandawa, Mechelen, Leuven, Hasselt, Brugia

[edytuj] Historia

Flandria na przestrzeni wieków wchodziła w skład różnych państw i regionów. Od XII w. była pod panowaniem Francji, następnie od 1384 Burgundii. W 1477 przeszła w ręce Habsburgów, a od 1566 – królów hiszpańskich (Niderlandy Hiszpańskie). W 1713 w wyniku wojny o sukcesję hiszpańską przeszła pod rządy austriackie.

Po rewolucji francuskiej w 1794, podobnie jak całe Niderlandy, Flandria została anektowana przez Francję i włączona w jej struktury państwowe jako departamenty: Deux-Nèthes, Dyle, Escaut, Lys i Meuse-Inférieure. W 1798 wybuchło powstanie przeciwko władzy francuskiej, w proteście przeciwko powoływaniu mężczyzn do armii tego kraju.

Po klęsce Napoleona pod Waterloo, na mocy kongresu wiedeńskiego Flandria weszła w skład nowego państwa – Królestwo Zjednoczonych Niderlandów, składającego się z dzisiejszej Belgii, Holandii i Luksemburga. Jego władca, król Wilhelm I prowadził nieudolne rządy, faworyzując protestanckie prowincje północne. Spowodowało to niezadowolenie katolików z południa, rewolucję (1830) i ostatecznie oderwanie się Flandrii i Walonii jako niepodległej Belgii, co zostało potwierdzone traktatem londyńskim w 1839 roku.