2 Łużycka Dywizja Artylerii

Z Wikipedii

2. Łużycka Dywizja Artylerii - związek taktyczny Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Powstanie 2. ŁDA 2 Szlak bojowy 3 Tradycje 4 Struktura 2. ŁDA 5 Wyposażenie 6 Dowództwo 2. ŁDA 7 Odznaczenia

[edytuj] Powstanie 2. ŁDA

Na podstawie Rozkazu Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 8 z 20 sierpnia 1944 sformowano we Włodawie 2. Łużycką Dywizję Artylerii.

[edytuj] Szlak bojowy

W okresie pomiedzy 20 września 1944 a 18 stycznia 1945 - w przerwach miedzy walkami trało szkolenie bojowe Dywizji.

Przegrupowanie Dywizji z Włodawy do Radomia odbyło się po kontrolnym ostrym strzelaniu - pod koniec stycznia 1945.

12 lutego 1945 podporządkowano 2. ŁDA pod dowództwo 1. Frontu Białoruskiego i przedyslokowano w rejon Człopa.

W okresie od lutego do pierwszych dni marca 1945 Dywizja bierze udział w walkach jako wsparcie działań radzieckich armii: 3. Uderzeniowej i 1. Pancernej przy przałamaniu obrony Drawna i podczas działań na wybrzeżu Morza Bałtyckiego.

Do połowy marca 1945 Dywizja otrzymała rozkaz wspierania działań 47. Armii Radzieckiej podczas likwidacji przyczółka na wschodnim brzegu Odry pod Dąbiem Szczecińskim.

Po wykonaniu tego zadania zmieniono podległość 2. ŁDA podporządkowując ją pod dowództwo 1. Frontu Ukraińskiego.

2. ŁDA otrzymała rozkaz przegrupowania się w rejon Zawoni (25 km na północ od Wrocławia) - manewr ten wykonała w dniach 23-26 marca 1945.

Tam, 5 kwietnia 1945 otrzyamała nowy rozkaz przegrupowania się w rejon Trzebnicy i właczenia sie w skład 2. Armii Wojska Polskiego. W rejonie Trzebnicy jednostki przygotowywały się do rozpoczęcia operacji berlińskiej.

16 kwietnia 1945 2. Armia Wojska Polskiego ropoczęła forsowanie Nysy Łużyckiej. 2. ŁDA wspierała działania 2. Armii kładąc ogień artyleryjski na niemieckie stanowiska ogniowe. Po przekroczeniu Nysy Łużyckiej prowadziała działania przełamania obrony rzeki Weisser Schöps i kanału Neu Graben.

18 kwietnia 1945 2. ŁDA uczestniczyła w przełamaniu uderzenia zgrupowania pancernego feldmarszałka Schörnera w rejonie Wehrkirch. Po przelamaniu sił niemieckich jednostki rozpoczęły pościg za uciekającymi poddodziałami feldmarszałka w kierunku Drezno.

W dniach 22 kwietnia - 5 maja 1945 2. ŁDA brała udział w walkach w rejonie Budziszyna.

2. ŁDA wzięła udział w operacji praskiej prowadząc szereg działań pościgowych i wspierając inne jednostki 2. AWP.

Szlak bojowy 2. Łużyckiej Dywizji Artylerii zakończył się 11 maja 1945 w rejonie Ulbersdorf.

[edytuj] Tradycje

Zaprzysiężenia jednostki dokonano 14 grudnia 1944 we Włodawie.

Naczelny Dowódca Wojska Polskiego Rozkazem nr 208 z dnia 14 września 1945 nadał Dywizji miano Łużycka.

2. ŁDA otrzymała kiedy sztandar, którego rodzicami chrzestnymi zostali: kto.

Święto 2. ŁDA: kiedy

[edytuj] Struktura 2. ŁDA

• Dowództwo Dywizji:
  • 6. Brygada Artylerii Lekkiej;
  • 7. Brygada Artylerii Haubic;
  • 8. Brygada Artylerii Ciężkiej;
  • 6. darp;
  • bateria dowodzenia;
  • 4. batalion samochodowo-transportowy;
  • 5. samodzielna kompania sanitarna;
  • 26. ruchome warsztaty naprawy samochodów.

Etat Dywizji (wzorowany na radzieckim etacie dywizji Naczelnego Dowództwa) posiadał następujące etaty:

• 679 oficerów;
• 1414 podoficerów;
• 3639 szeregowych.
  • Co daje razem 5732 ludzi.

[edytuj] Wyposażenie

• 3897 kb i kbk;
• 534 samochody;
• 168 rppanc;
• 85 KM;
• 72 armaty 76 mm Zis-3;
• 60 haubic 122 mm;
• 45 traktorów;
• 36 haubico-armat 152 mm.

[edytuj] Dowództwo 2. ŁDA

Dowódca

• 6 września 1944 - do końca wojny - gen. bryg. Benedykt Nestorowicz

Zastępca Dowódcy ds. Polityczno-Wychowawczych

• 1 grudnia 1944 - do końca wojny - mjr Marian Czarnota

Szef Sztabu

• 28 września 1944 - do końca wojny płk Sergiusz Dworiecki

[edytuj] Odznaczenia

• Krzyż Grunwaldu III klasy
• Order Czerwonego Sztandaru - odznaczenie radzieckie, nadane Rozkazem Dowódcy 2. Armii Wojska Polskiego nr 133 z 3 lipca 1945.