Ścieżka ornitologiczno-przyrodnicza Łebskie Błota
Z Wikipedii
[edytuj] Trasa ścieżki ornitologicznej „Łebskie Błota”
Ścieżka zaczyna się za dworcem PKP niedaleko ulicy Wspólnej. Rozciągające się po wschodniej stronie Jeziora Łebsko torfowiska, pastwiska i rozległe łąki tworzą doskonałe warunki dla wielu rzadkich gatunków ptaków. W miejscach wypasu bydła, gdzie trawa nie jest wysoka, nie rosną drzewa ani krzewy zadomowiły się siewkowate. „Łebskie Błota” to jedno z nielicznych miejsc gdzie takie środowisko nie zostało osuszane ani zabudowane. Natomiast bardzo potrzebne jest naturalne koszenie tych terenów, które skutecznie zapobiegałoby rozrastaniu się krzewów i drzew – najlepszym rozwiązaniem jest regularny wypas bydła.
Idąc dalej widzimy podmokłe łąki miejscami zmieniające się w torfowiska niskie. Torfowiska pełnią bardzo ważną rolę w obiegu i magazynowaniu wody. Działają jak gąbka – chłoną nadmiar wody, oczyszczają ją i regulują jej poziom na danym terenie. To właśnie te miejsca preferują ptaki brodzące: bekasowate, biegusy, kuliki, czaple, bociany oraz kaczki i gęsi. Trasa ścieżki kończy się w oddalonej o 4 km na południe od Łeby wsi Żarnowska. Na obu końcach ścieżki stoją tablice informacyjne wykonane przez uczniów Gimnazjum w Łebie.
[edytuj] Jakie ptaki spotkać można na „Łebskich Błotach” ?
Ścieżka ornitologiczna „Łebskie Błota” to wspaniałe miejsce dla wielu ptaków, dlatego przybywają one z całej Europy a nawet Azji w celu założenia gniazda lub odpoczynku przed dalszą drogą. Na naszej ścieżce regularnie obserwujemy kilka par oharów, wielkie stada kaczek krzyżówek. Inne kaczki to płaskonosy, czernice i głowienki zawsze liczne i częste cyranki i najmniejsze polskie kaczki cyraneczki. Zimą przylatują do nas łabędzie krzykliwe (goście z Syberii), oraz tracz nurogęś, szlachar i bielaczek – przybywające z północy. Nierzadka jest bernikla obrożna i białolica. Od lutego do maja – w czasie wiosennych przelotów - widujemy też krakwy, świstuny i rożeńce. Tworzą one liczne mieszane stada razem z dzikimi gęsiami, wśród których najliczniejsze są zbożowe, białoczelne i gęgawy.
Ciekawostką jest obecność zaobserwowanej jesienią 2005 roku czapli białej w ilości kilku par przebywającej na terenie naszego parku kilka miesięcy, oczywiście czapla siwa znajduje się na terenie ścieżki w licznych grupach przez cały rok. Również jesienią pojawiają się stada przelotnych biegusów. Jeden z nich biegus zmienny jest tu ptakiem lęgowym w ilości kilku par. Nierzadka jest czajka, brodziec krwawodzioby, bekas kszyk i szlamik rycyk – ptaki u nas gniazdujące. Widzimy też niegnieżdżące się tu duże stada batalionów, a także brodźca samotnego, kwokacza, często kuliki wielkie. Podczas obserwacji zawsze liczyć można na obecność ptaków drapieżnych – orłów bielików, błotniaków w tym rzadkich błotniaków stawowych, oraz myszołowów.
