Wetboek van Koophandel (België)
In tegenstelling tot Nederland is het is het handelsrecht in België een afzonderlijk rechtsgebied, naast het burgerlijk recht. België kent daarom ook afzonderlijke rechtbanken van koophandel of handelsrechtbanken. De eerste bron van het Belgische handelsrecht is het Wetboek van koophandel. Dit wetboek werd al uitgevaardigd in 1807 onder de Franse periode. Sindsdien zijn een aantal hoofdstukken er uitgelicht, onder andere de hoofdstukken over vennootschappen en over het faillissement. Deze regels vinden wij dus nu niet meer terug in het Wetboek van koophandel maar in afzonderlijk wetten: de Faillissementswet van 8 augustus 1997 en het Wetboek van vennootschappen van 6 augustus 1999.
Wat overblijft van het Wetboek van koophandel is :
[bewerk] Boek I: Koophandel in het algemeen
Kooplieden of handelaars zijn volgens de wet zij die daden van koophandel uitoefenen, en daarvan hun beroep maken, hoofdzakelijk of aanvullend. Deze daden van koophandel worden vervolgens opgesomd. Samengevat kan men zeggen dat het gaat over activiteiten in handel en industrie, niet deze in de landbouw, visserij of mijnbouw.
Verder vinden wij bepalingen over
- huwelijksvoorwaarden van kooplieden
- koopmansboeken
- bewijs van handelsverbintenissen
- het pand
- het commissiecontract
- de vervoerovereenkomst
- wisselbrieven en orderbriefjes
- verzekering in het algemeen
[bewerk] Boek II: Zee- en binnenvaart
Dit boek, ook de Zeewet genoemd legt de basis van het Belgische zeerecht. Het bevat onder andere een speciale regeling voor zakelijke rechten en hypotheken op schepen, de aansprakelijkheid van de eigenaar en de kapitein, de vrachtbrief of cognossement, de charterpartij (charter party) of scheepscharter, de lening op bodemerij, de zeeverzekering, de schade bij aanvaring en de vergoedingen bij hulp en berging.
