Wernicke-Geschwind model
Het Wernicke-Geschwind model van woordverwerking beschrijft het verwerken van geschreven en gesproken woorden in termen van een traject van opeenvolgende fasen. Het bijzondere hiervan is dat bij elke fase ook het betrokken gebied in de hersenen wordt aangegeven. Het model is voornamelijk gebaseerd op studies van hersenbeschadigingen, en heeft grote invloed gehad op onderzoek binnen de Neuropsychologie.
[bewerk] Gesproken woorden
Deze fasen zijn achtereenvolgens bij het nazeggen van gesproken woorden: akoestische verwerking in de primaire auditieve schors (area 41), begrijpen van betekenis in het gebied van Wernicke, het klaarzetten van een spraakprogramma in het gebied van Broca, en tenslotte het uitspreken van het woord zelf in de motorische schors (met name het deel dat betrokken is bij beweging van gezichtspieren). Transport van het gebied van Wernicke naar het gebied van Broca gebeurt via de zenuwbanen van de fasciculus arcuatus.
[bewerk] Visueel gepresenteerde woorden
Bij het nazeggen van visueel gepresenteerde woorden is het traject als volgt: visuele verwerking in de primaire en secundaire visuele schors (areas 17,18,19), het 'vertalen' van het visuele woordbeeld in een fonologische code in de zogeheten gyrus angularis (area 39: het gebied van Wernicke 'begrijpt' immers alleen maar gesproken woorden). De volgende fasen zijn identiek aan die voor gesproken woorden.
Het model van Wernicke-Geschwind is een goed voorbeeld van een modulaire theorie waarin complexe processen worden uiteengerafeld in een reeks meer elementaire deelprocessen. Later onderzoek waarin gebruik is gemaakt van beeldvormende technieken zoals fMRI en PET heeft echter ook vraagtekens gezet bij het model. Een van de punten van kritiek was de sterke functionele scheiding tussen de Wernicke- en Brocagebieden in de hersenen en de hiermee verbonden taalprocessen.
