Wandelend blad
| Wandelend blad | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Phyllium giganteum Hausleithner, 1984 |
|||||||||||||||||
 Een Phyllium-soort |
Een wandelend blad is een insect uit de familie Phylliidae. Er zijn veel verschillende soorten, maar de bekendste is wel de Phyllium giganteum, ook wel 'reuzen wandelend blad' genoemd, omdat deze soort het meest wordt ingevoerd.
Inhoud |
[bewerk] Algemeen
Deze soort leeft alleen in westelijk Maleisië en is tot op heden de grootste bekende soort. Omdat de meeste soorten een zeer verscholen leven leiden in dichtbegoeide bossen is het echter niet ondenkbaar dat er nog andere soorten worden ontdekt. Een andere bekende soort, Phyllium celebicum (geen Nederlandse naam), wordt iets kleiner en smaller maar lijkt er sterk op.
[bewerk] Beschrijving
Net zoals de wandelende tak heeft ook dit dier een uitstekende camouflage; het lichaam lijkt sprekend op een rafelig blad. Niet alleen is de kleur groen en het lijf plat en ovaal, ook worden de nerven nagebootst en zijn de randen en poten bruin en hebben inkepingen om maar zo onregelmatig mogelijk te lijken. Hierdoor wordt het nog moeilijker voor een vijand om ze te zien. Als er toch een gevangen wordt houdt het dier zich dood, want insecteneters eten geen dode insecten en laten het wandelend blad soms alsnog vallen. Dit is tevens de enige verdediging, een wandelend blad is volkomen weerloos.
[bewerk] Voeding
Zoals alle wandelende bladeren eet ook deze soort enkel planten, en wel de bladeren ervan. Er zijn meerdere soorten planten die gegeten worden, liefst braam-achtige planten omdat deze vanwege de stekels niet erg geliefd zijn bij planteneters. Het is namelijk zo dat dit dier zo goed gecamoufleerd is dat het ook moet uitkijken dat planteneters niet de tanden in het 'blad' zetten. Als dit insect in gevangenschap wordt gehouden, kan het beste braam en diverse eikensoorten worden gevoerd, maar in de winter wordt dat een probleem en er kunnen het best in het najaar enkele kweken worden opgezet zodat er gegeten kan worden.
[bewerk] Voortplanting
De voortplanting is bijzonder; er komen in de natuur wel mannetjes voor maar deze zijn niet benodigd bij het kweken van dieren in gevangenschap. De vrouwtjes krijgen dan onbevruchte eitjes die echter wel uitkomen en allemaal vrouwelijk zijn, dit wordt maagdelijke voortplanting genoemd. Nadeel is echter dat het nageslacht zwakker ter wereld komt waardoor de sterfte groter is.
[bewerk] Ontwikkeling
Alle exemplaren die door middel van parthogenese worden geboren zijn vrouwtjes, maar dat is niet altijd te zien. Bij deze soort komt namelijk ook gynandromorfisme voor; het verschijnsel dat een exemplaar vele mannelijke kenmerken bezit, maar toch vrouwelijk is. Zowel 'nep'-mannetjes als echte zijn smaller en kleiner dan vrouwtjes en worden niet groter dan 8 centimeter. De jonge dieren heten nimfen en lijken al op de ouderdieren, hoewel ze tot de eerste vervelling roodbruin zijn en later als ze gaan eten bijkleuren naar groen. De eitjes komen na 5 tot 6 maanden uit en het duurt nog eens zo lang voor de dieren volwassen zijn.
