Vrije val
Een vrije val is de toestand waarin op een lichaam geen enkele kracht wordt uitgeoefend, behalve de zwaartekracht. De versnelling van het lichaam is dus gelijk aan de versnelling ten gevolge van de zwaartekracht.
Gooit men een steen van een toren, dan bevindt die steen zich in vrije val vanaf het moment dat hij wordt losgelaten, mits de luchtweerstand wordt verwaarloosd. Deze toestand duurt totdat de steen de grond raakt.
Legt men een steen op tafel (of op een andere ondergrond), dan werken er twee krachten op de steen. In de eerste plaats de zwaartekracht, die de steen naar beneden trekt. De tafel buigt daardoor een beetje door en wil terugveren. Daardoor ontstaat de normaalkracht, die de steen omhoogduwt. De normaalkracht is precies even groot als de zwaartekracht, maar tegengesteld gericht. Als de normaalkracht kleiner was dan de zwaartekracht, dan zou de steen door de tafel heen zakken.
De zwaartekracht heeft de bijzondere eigenschap dat hij trekt aan ieder molecuul, ieder atoom, ieder kerndeeltje van de steen. De normaalkracht drukt alleen tegen de onderkant van de steen, en de steen moet zelf die kracht aan de rest van de steen doorgeven.
Daardoor wordt de steen een beetje in elkaar gedrukt, en dat komt door de normaalkracht. De zwaartekracht (althans in een homogeen zwaartekrachtsveld) wordt door de steen niet gevoeld.
Een toestand van vrije val kan op aarde niet lang duren. Een ruimtevaartuig bevindt zich in vrije val vanaf het moment dat de raketmotor wordt uitgeschakeld (Brennschluß). Komt het ruimteschip in een baan om de aarde, dan is het constant in een vrije val. De ruimtevaarders in het ruimteschip zijn dan gewichtloos, doordat ze geen enkele kracht voelen.
