Vliegende auto
Een vliegende auto is een auto die net als een gewone auto over de openbare weg mag rijden, maar daarnaast ook kan opstijgen, vliegen en landen als een vliegtuig.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
[bewerk] Visie
Niet lang nadat de Gebroeders Wright hun eerste succesvolle vlucht maakten, begonnen luchtvaartpioniers te geloven in een hybride vliegende auto. Dit zou een voertuig moeten worden voor de gewone man. Men zou rijdend vanuit ieder huis kunnen vertrekken naar een geschikte plaats om op te kunnen stijgen om van daaruit de rit al vliegend voort te zetten. In enkele huidige projecten, zoals in de LaBiche FSC-1, is een automatische conversie naar vliegtuig ingebouwd.
[bewerk] Eerste experimenten
Glenn Curtiss, de belangrijkste concurrent van de Gebroeders Wright, was de eerste die met een ontwerp voor een vliegende auto kwam. Zijn vliegende auto had drie vleugels en een aluminium carrosserie en maakte gebruik van dezelfde vleugels als zijn Model L Triplane die een spanwijdte had van 12 meter en een lengte van 6 meter. Zijn vliegende auto zou nooit vliegen, maar werd tentoongesteld in New York in 1917. Het eerste patent voor een vliegende auto ging naar F. Longobardi in 1918 en Curtiss ontving een patent voor zijn vliegende auto in 1919.
De eerste vliegende auto die ook daadwerkelijk zou vliegen, werd gebouwd door Waldo Waterman. Op 21 februari 1937 ging zijn Arrowbile voor het eerst de lucht in. De Arrowbile was een verdere ontwikkeling van Watermans staartloze vliegtuig, de Whatsit. Hij had een spanwijdte van ruim 11 meter en een lengte van ruim 6 meter. Zowel op de grond als in de lucht werd hij aangedreven door een Studebaker motor. Hij kon vliegen met een snelheid van 177 km per uur en rijden met een snelheid van bijna 90 km per uur. Er werden in totaal vijf arrowbiles gemaakt.
[bewerk] Naoorlogse ontwikkeling
In de jaren 1950 was de westerse wereld aan het herstellen van de Tweede Wereldoorlog en scheen alles mogelijk te zijn. De vliegende auto was een visie voor het transport in de 21e eeuw en een veelgebruikt kenmerk van science fiction verhalen.
Verschillende ontwerpen (zoals de Convair vliegende auto en Molt Taylor's Aircar) hebben gevlogen, maar geen enkele heeft commercieel succes behaald en degenen die hebben gevlogen zijn onbekend bij het grote publiek. Een opmerkelijk ontwerp, Henry Smolinski's Mizar, gemaakt door een Cessna Skymaster te combineren met een Ford Pinto, viel uiteen tijdens een testvlucht en doodde daarbij Smolinski en de piloot.
In de jaren 1950 voerde de Ford Motor Company een serieuze studie uit naar de haalbaarheid van een vliegende auto als commercieel product. Ze kwamen tot de conclusie dat het technisch uitvoerbaar was, economisch haalbaar was en significante realistische markten had. De verkende markten omvatten de ambulancediensten, politie- en reddingsdiensten, militair gebruik, en aanvankelijk, een luxe vorm van transport. Enkele van deze markten worden nu bediend door lichte helicopters, waaruit de trefzekerheid van Fords campagne blijkt. Maar de vliegende auto die Ford had onderzocht, zou zeker vijftig keer minder duur zijn.
Toen Ford de Amerikaanse Federal Aviation Administration (FAA) benaderde voor de voorschriften, was het probleem dat de toen bekende vormen van luchtverkeersleiding ongeschikt waren voor de hoeveelheid verkeer die Ford voorspelde. In die tijd maakte de luchtverkeersleiding gebruik van kaartjes waar de vluchtnummers, hoogtes en opschriften op werden geschreven en die in een kaartenbak werden geplaatst. Naar alle waarschijnlijkheid zou een geautomatiseerde luchtverkeersleiding, of een of andere vorm van hoogtetoewijzing, de problemen kunnen oplossen. Andere problemen zouden echter ook op een of andere manier opgelost moeten worden, zoals dronken bestuurders of bestuurders zonder rijbewijs.
[bewerk] Lijst van opmerkelijke vliegende auto's en rijdende vliegtuigen
- Curtiss Autoplane - 1917, heeft nooit gevlogen
- Waterman Arrowbile - 1937, twee exemplaren zijn nog te bezichtigen in musea (2004)
- Aerocar Aerocar - 1949, eerste exemplaar dat nog steeds vliegt (2004)
- Aerauto PL.5C - begin van de jaren 1950
- AVE Mizar - 1973, stortte neer, waarbij de ontwerper om het leven kwam
[bewerk] Moderne ontwikkeling
Vandaag de dag is er een actieve beweging in de zoektocht naar een uitvoerbare vliegende auto. Ieder jaar worden er diverse conventies gehouden om de huidige projecten de bediscussiëren en in ogenschouw te nemen. Twee opmerkelijke evenementen die er in de wereld gehouden worden zijn de EEA Airventure in Oshkosh, Wisconsin, VS en de Society of Automotive Engineers (SAE) in verschillende steden.
Vliegende auto's kunnen onderverdeeld worden in twee verschillende types:
- Geïntegreerd - Je houdt alle onderdelen bij je als je rijdt
- In modules - Je laat de delen die je alleen gebruikt om mee te vliegen achter op het vliegveld
De eerste vliegende auto's waren allemaal van het tweede type, voornamelijk vanwege de eenvoudigheid van de constructie. Vandaag de dag werken ontwerpers aan geïntegreerde exemplaren om complete flexibiliteit voor de gebruiker mogelijk te maken.
[bewerk] Gerelateerde ontwikkeling
De Moller Skycar is een prototype van een VTOL (vertical take-off and landing, oftewel verticaal opstijgen en landen) vliegtuig, dat door sommigen ook een vliegende auto wordt genoemd. En hoewel hij er van buiten als een auto uitziet, is hij niet ontworpen om er op de weg mee te rijden. Hij heeft voor op de grond geen toepasbaar aandrijvingssysteem en is veel te breed om er legaal mee op de snelweg te rijden. Maar Skycar maakt wel gebruik van technologie waarmee het gat tussen auto's en vliegtuigen overbrugd kan worden.
[bewerk] Fictie
In de romans van Philip K. Dick, zoals Blade Runner, komen VTOL vliegende auto's voor in de vorm van "flapples" en "spinners". Vliegende auto's en andere vleugelloze voertuigen komen veel voor in science fiction films en series waarin een technologisch vergevorderde toekomst wordt uitgebeeld, zoals in Star Wars, The Fifth Element, Star Trek en The Matrix. Gewoonlijk vliegen deze voertuigen zonder zichtbare middelen om in de lucht te blijven (mogelijk met behulp van anti-zwaartekracht of een andere exotische technologie). In de film Flubber maakt een professor gebruik van het door hem uitgevonden flubber om zijn eigen auto te laten vliegen. Een van de meest iconische vliegende auto's is de De Lorean uit de film Back to the Future Part II, waar hij aangepast wordt om te vliegen terwijl hij een tijdreis maakt in de toekomst.
Meer recent hebben vliegende auto's hun overgang gemaakt van de science fiction naar de fantasy in de Harry Potter boeken, waarin een Ford Anglia wordt omgetoverd tot een vliegende auto.
