Viola cryana
| Viola cryana | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Viola cryana Gillot (1878) |
Viola cryana (Frans: Violette de Cry) is een uitgestorven soort viooltje, dat endemisch was in de kalksteenontsluitingen in de omgeving van Cry en Tonnerre in het Franse departement Yonne. De plant is in 1860 ontdekt en is in 1878 wetenschappelijk beschreven door François Xavier Gillot.
De plant werd niet hoger dan 10 cm. Hij had gladde stengels. De bladeren waren dik, vlezig en lichtgroen van kleur. De steunblaadjes waren oppervlakkig ingesneden en hadden een gaafrandige middenlob. De relatief grote bloemen bestonden uit geheel violette kroonbladeren en een bloemkelk met een spoor van 6 – 7 mm.
De plant ging ten onder aan vernietiging van zijn habitat tengevolge van het delven van kalksteen dat met name werd gebruikt voor de productie van cement. Door Verzamelaars van wilde planten nam de populatie steeds verder af waardoor de plant uiteindelijk uitstierf. Hij is in 1951 voor het laatst gezien en vermoedelijk tijdens de jaren vijftig van de twintigste eeuw uitgestorven.
