Videocamera
Een videocamera is een optisch en electronisch apparaat dat bewegende beelden en geluid (= video) kan vastleggen. Het grote verschil met een filmcamera is dat de beelden worden opgevangen door een CCD in plaats van door een lichtgevoelige film. De CCD zet het licht dat via het objectief op haar oppervlak valt om naar elektrische signalen. Die signalen worden door de videocamera geïnterpreteerd en gecodeerd opgeslagen op een medium.
De meeste nieuwe consumentenvideocamera's zijn digitaal en gebruiken DV-magneetbanden of DVD's als medium. Oudere, analoge consumentenvideocamera's gebruiken meestal VHS-C (een kleine versie van de bekende VHS-band), Hi 8 of Video8.
Professionele digitale videocamera's gebruiken meestal DVCAM/DVCPRO, Digital Betacam, HDCam als tape en XDCam als optische schijf. In het analoge tijdperk heeft Betacam SP bijna altijd overheerst. Een verschil met consumentenvideocamera's is dat professionele camera's altijd 3 CCD's hebben. Bij zulke camera's wordt het licht dat binnenvalt langs het objectief door een prisma gescheiden in de drie hoofdkleuren: rood, groen en blauw. Elke CCD is dan gespecialiseerd in het registreren van één kleur. Dat resulteert in een verbeterde kleurweergave en vermindert de hoeveelheid beeldruis drastisch. Daarnaast is de software om deze signalen te verwerken beduidend beter, en wordt een professionele camera ook vergezeld van een veel lichtgevoeliger en meer nauwkeurig objectief gemaakt van glas.
De videocamera wordt tegenwoordig professioneel gebruikt voor televisie en documentaires. Tot bijna in de jaren '80 werd hiervoor meestal 16mm-film gebruikt. Speelfilms worden echter steeds vaker met een HDCam opgenomen.
