Veldsterkte
Veldsterkte is de sterkte van een veld. Dit veld kan bijvoorbeeld magnetisch of elektrisch zijn. Met de veldsterkte drukt men uit hoe sterk het veld is op een bepaalde plaats in het veld. Ook de zwaartekracht heeft een veldsterkte.
Veldsterkte is een vector en heeft dus naast een grootte altijd een richting. Afhankelijk van de omgeving wordt de veldsterkte uitgedrukt in 2 of 3 componenten, in orthogonale richtingen gericht. Wanneer we spreken van de veldsterkte in een zeker punt, bedoelen we daarmee de vectoriële som van de afzonderlijke componenten.
[bewerk] Elektrisch
Een elektrische veldsterkte wordt doorgaans in volt per meter uitgedrukt ofwel V/m.
Als men twee geleiders plaatst op een onderlinge afstand van 1 meter en deze geleiders voorziet van een potentiaalverschil van 1 volt, dan zal de veldsterkte tussen deze twee geleiders 1 V/m bedragen.
Bovenstaand voorbeeld is een voorbeeld van een statisch veld. Wanneer de spanningsbron een wisselende spanning genereert, ontstaat een dynamisch veld. De veldsterkte kan nu worden uitgedrukt in:
- maximale waarde (piekwaarde)
- gemiddelde waarde - bij pure wisselspanning bedraagt deze 0 (nul) V/m
- rms - waarde (de wortel uit het kwadraat van de gemiddelde waarde)
Voorbeelden: veldsterkte van zenders bij storing (grens: 1 V/m of 10 V/m), bij ontvangstcontrole (µVm-1).
[bewerk] Magnetisch
Een magnetische veldsterkte wordt uitgedrukt in ampère per meter ofwel A/m.
