Tracheotomie
Een tracheotomie is het aanbrengen van een buisje (tracheacanule) in de luchtpijp via een snede in de hals van het slachtoffer (danwel de patiënt). Deze medische ingreep is afgeleid van de Latijnse woorden trachea (luchtpijp) en tomie (snijden) en wordt gebruikt om de persoon te kunnen laten ademhalen, veelal als dit via de mond en neus niet gaat of wanneer langdurig beademing nodig is. Als het buisje geplaatst is, spreekt men van een patiënt met een tracheacanule. Van een tracheostoma spreekt men als de luchtpijp eindigt stoma (mond / uiteinde) in de hals, dit is alleen het geval na een laryngectomie.
Deze ingreep is alleen aan te raden als handeling in het ziekenhuis of door medisch geschoold personeel in noodsituaties. Het is een alternatief voor een zogenaamde 'tube' (engels voor buis), een ingreep waarbij een slang via de mond of neus in de luchtpijp wordt gebracht.
De duur van het plaatsen van een tracheotomie is ± 30 min. In echte noodzaak zal dan ook vaak gekozen worden voor een coniotomie, waarbij een gaatje in het strottehoofd, vlak onder de stembanden wordt gemaakt: in de membrana cricothyroidea, de membraan die zich bevindt tussen het ringkraakbeen en het schildkraakbeen van het strottenhoofd. Dit is een tijdelijke oplossing van het probleem van de ademobstuctie die snel dient te worden vervangen door een intubatie of door een tracheotomie omdat anders een littekenvernauwing ter plaatse kan ontstaan, een stenose van de subglottische ruimte.
