The White Stripes
| The White Stripes | |
|---|---|
| Jaren actief | 1997 - |
| Genre(s) | Garage Rock Blues Rock Indie Rock |
| Label(s) | Universal Records (Philippines) Sympathy for the Record Industry V2 Records Third Man Records XL Recordings |
| Leden | Jack White Meg White |
The White Stripes is een Amerikaanse band die bestaat uit slechts twee personen, de zanger/gitarist Jack White (geb. 9 juli 1975 als Jack Gillis) en Meg White (geb. 10 december 1974) op de drums. Ze spelen een combinatie van rock, blues en country. Ze zijn vooral bekend als voor de grote garage rock revival op het einde van de jaren negentig.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
[bewerk] Het begin
The White Stripes zijn op 14 juli 1997 opgericht in Detroit. Het is lang onduidelijk geweest of ze broer en zus waren of dat ze een relatie hadden. Ze lieten het zelf erg in het ongewisse. Later werd bekend dat ze op 21 september 1996 getrouwd zijn geweest, en op 20 maart 2000 officieel zijn gescheiden. Toch blijven ze elkaar broer en zus noemen tijdens de optredens. Ze besloten zichzelf The White Stripes te noemen omdat Meg White graag pepermunt at. Hun eerste album was The White Stripes en werd uitgebracht door Sympathy For The Record Industry. Evenals de opvolger, die de De Stijl heet en is vernoemd naar de kunstbeweging van onder meer Gerrit Rietveld. Deze kunststijl werd ook verwerkt in de albumhoes. Dat Jack White echt wel een bewonderaar van deze stroming is spreekt uit het feit dat hij vroeger meubels namaakte van Rietveld en dat hij samen met Meg White het Rietveld Schröderhuis bezocht heeft toen ze in Nederland optraden.
[bewerk] De doorbraak en het succes
The White Stripes hun derde album was White Blood Cells. Het werd eerst uitgegeven door Sympathy For The Record Industry, maar later heruitgegeven door V2, het nieuwe platenlabel van de groep. Het was pas bij deze heruitgave dat het album goede kritieken kreeg in Groot-Brittanië. Zo werden ze door het magazine Q genoemd in het artikel "50 bands to see before you die". Muzikaal stonden op het album de bescheiden hitjes Hotel Yorba, Dead Leaves And The Dirty Ground en Fell In Love With A Girl (vergezeld van een opgemerkte videoclip van Michel Gondry). Dit alles zorgde voor een eerste commercieel succes.
De opvolger, Elephant, bracht hen nog meer succes. Ze kregen nog betere kritieken dan voor White Blood Cells en het album verkocht ook zeer goed. Het album werd bekroond met de Grammy voor het beste alternatief album van het jaar 2004. Ook het nummer Seven Nation Army werd bekroond als beste Rocknummer van het jaar 2004. Verder stonden er ook nog de hits The Hardest Button to Button op en I Just Don't Know What To Do Whith Myself, een cover van Burt Bacharach. Elephant werd door Rolling Stone uitgeroepen tot het 390ste best album ooit.
In afwachting van hun vierde album brachten de White Stripes een live DVD uit, Under Blackpool Nights genoemd. Het is de compilatie van twee concerten gegeven in de Empress Ballroom in Liverpool. Hierop stond ook een single, de cover Jolene van Doley Parton. Ook dit nummer werd een enorm succes.
[bewerk] Nu
Na het grote succes van White Blood Cells en Elephant, kwam er Get Behind Me Satan. Op dit album speelden Jack en Meg White veel rustiger dan op de andere albums. Dit kwam vooral doordat Jack, veel meer piano speelde dan op ander albums en doordat Meg haar drumstel soms inruilde voor marimbas. Het album werd positief onthaald door de pers en ook aan de kassa stelde het niet teleur. Dit kwam door hits als Blue Orchid en My Doorbell(genomineerd voor een grammy in de categorie beste popopvoering van een duo of een groep van het jaar 2006). Het album werd ook weer bekroond met de Grammy voor beste alternatief album van het jaar 2006.
Het vijfde album van de band zal nog even op zich laten wachten nu Jack White een nieuwe groep, The Raconteurs, heeft opgericht. Hiermee maakte hij al een eerste album en na hun tournee willen ze beginnen aan een tweede.
[bewerk] Muziek
[bewerk] De drievuldigheid
Jack White zegt altijd dat hij streeft naar de drievuldigheid in zijn muziek. Zo zijn zijn composities altijd geschreven voor drie instrumenten (meestal gitaar, drum en zang). Hij beschouwt de muziek ook als een drievuldigheid van ritme, melodie en samenhang. Dit komt ook terug in de kleuren die typisch zijn voor de Stripes, rood, zwart en wit, de meest ideale kleurencombinatie volgens Jack White. Ook tekent Jack veel met Jack White III of gewoon III (bijvoorbeeld in de inlay in de cd-boekjes).
[bewerk] De albums
The White Stripes hebben de gewoonte om hun albums op een zeer korte tijd op te nemen. Zo werden de opnames voor Elephant afgerond in 8 dagen en die voor Get Behind Me Satan in minder dan twee weken. De groep gebruikt ook zo weinig mogelijk digitale technologieën, omdat ze vinden dat dit de ziel uit hun werk haalt. Zo werd Elephant bijvoorbeeld volledig analoog opgenomen en brengen ze nog steeds LP’s uit.
In de laatste drie albums zit een vaste structuur. Het eerste nummer is een single en het laatste is een minder ernstiger nummer, een inside joke. Op de hoes zien we altijd Jack en Meg White (ook al bij de eerste twee) en voor de rest staan er binnenin ook veel foto's altijd in het zwart, wit en rood. Elke CD bevat ook een tekst geschreven door Jack.
[bewerk] De instrumenten
Jack White bespeelt verschillende gitaren, maar de belangrijkste zijn zijn twee 1964 JB Hutto Montgomery Airlines, een Harmony Rocket, een 1970s Crestwood Astral II, en een 1950s Kay Hollowbody. Verder gebruikt hij een Digitech Whammy Pedal om een grotere tesituur te krijgen. Dit is nodig omdat The White Stripes een duo met een leadgitarist en een drumster en er dus geen basgitaar kan worden gebruikt. Om aan deze lage tonen te geraken of om aan zeer hoge tonen te geraken gebruikt hij dit pedaal.
Meg White heeft een Pearl en een Ludwig-Musser drumstel, met op de basdrum een pepermuntjesverpakking in rood en wit. Ze heeft, 14" Signature Medium Hi-hats een 19" Signature Power Crash en een 22" 2002 Ride allemaal van het merk Paiste. Ze drumt met Vater XD-Rock Wood drumsticks.
[bewerk] De liedjesteksten
De teksten van de songs van de White Stripes worden altijd geschreven door Jack White en zijn nooit politiek. Veel voorkomende thema’s zijn kind zijn en school. Ze zijn vaak geschreven als een bericht naar iemand toe of als een gesprek.
Een persoon die enkele malen opduikt in de liedjes is Suzy Lee. Het lijkt een jeugdliefde te zijn van Jack White die hij maar niet kan vergeten, voor de rest weet men niets van haar.
[bewerk] Weetjes
- Jack White werd de 17de beste gitarist ooit genoemd door Rolling Stone.
- Jack White tekent vaak met Jack III of simpelweg III.
- Voor de White Stripes had Jack White een meubelwinkel. Al het materiaal in deze winkel was gekleurd in wit, zwart en geel.
- Jack en Meg White spelen een rol in de film Coffee and Cigarettes.
- Jack en Meg White komen ook voor in the Simpsons, in de aflevering van 17 september 2006 als Jazzy And The Pussycats.
[bewerk] Discografie
[bewerk] Albums
| jaar | Album | US | UK |
|---|---|---|---|
| 1999 | The White Stripes | - | - |
| 2000 | De Stijl | - | - |
| 2001 | White Blood Cells | 61 | 55 |
| 2003 | Elephant | 6 | 1 |
| 2005 | Get Behind Me Satan | 3 | 3 |
[bewerk] EPs
| jaar | EP | US | UK |
|---|---|---|---|
| 2005 | Walking With a Ghost | - | - |
[bewerk] Singles
| jaar | song | hitlijst notering | Album | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| US Hot 100 | US Modern Rock | US Main- stream Rock | UK singles | |||
| 1998 | "Let's Shake Hands" | - | - | - | - | - |
| "Lafayette Blues" | - | - | - | - | - | |
| 1999 | "The Big Three Killed My Baby" | - | - | - | - | The White Stripes |
| "Hand Springs" | - | - | - | - | - | |
| 2000 | "Hello Operator" | - | - | - | - | De Stijl |
| "Lord, Send Me an Angel" | - | - | - | - | - | |
| "Party of Special Things to Do" | - | - | - | - | - | |
| 2001 | "Hotel Yorba" | - | - | - | 26 | White Blood Cells |
| 2002 | "Fell in Love with a Girl" | 121 | 12 | - | 21 | White Blood Cells |
| "Dead Leaves and the Dirty Ground" | - | 19 | - | 25 | White Blood Cells | |
| "We're Going to Be Friends" | - | - | - | - | White Blood Cells | |
| "Red Death at 6:14" | - | - | - | - | Sympathetic Sounds of Detroit | |
| "Candy Cane Children" | - | - | - | - | - | |
| 2003 | "Seven Nation Army" | 76 | 1 | 12 | 7 | Elephant |
| "I Just Don't Know What to Do With Myself" | - | 25 | - | 13 | Elephant | |
| "The Hardest Button to Button" | - | 8 | - | 23 | Elephant | |
| 2004 | "There's No Home for You Here" | - | - | - | - | Elephant |
| "Jolene (Live)" | - | - | - | 16 | Under Blackpool Lights | |
| 2005 | "Blue Orchid" | 43 | 7 | 32 | 9 | Get Behind Me Satan |
| "My Doorbell" | 116 | 13 | - | 10 | Get Behind Me Satan | |
| "The Denial Twist" | - | 5 | - | 10 | Get Behind Me Satan | |
[bewerk] Music Videos
- "Hotel Yorba", geregisseerd door Anthony Garth & Dan Miller
- "We're Going to Be Friends", geregisseerd door Anthony Garth & Kevin Carrico
- "Fell In Love With A Girl", geregisseerd door Michel Gondry
- "Dead Leaves and the Dirty Ground", geregisseerd door Michel Gondry
- "Black Math", geregisseerd door Anthony Garth
- "Seven Nation Army", geregisseerd door Alex and Martin
- "I Just Don't Know What To Do With Myself", geregisseerd door Sofia Coppola
- "The Hardest Button To Button", geregisseerd door Michel Gondry
- "Jolene (Live Under Blackpool Lights)", geregisseerd door Dick Carruthers
- "Blue Orchid", geregisseerd door Floria Sigismondi
- "My Doorbell", geregisseerd door the Malloys
- "The Denial Twist", geregisseerd door Michel Gondry
[bewerk] DVDs
- Candy Coloured Blues (2003) (niet officieel)
- Under Blackpool Lights (2004)
[bewerk] Awards
- 2002 MTV Video Music Award for Best Special Effects voor Fell in Love with a Girl
- 2002 MTV Video Music Award for Best Editing voor Fell in Love with a Girl
- 2002 MTV Video Music Award for Breakthrough Video voor Fell in Love with a Girl
- 2003 MTV Video Music Award for Best Editing voor Seven Nation Army
- 2004 Brit Award for International group
- 2004 Brit Award for Best Single voor Seven Nation Army
- 2004 Grammy Award for Best Alternative Music Album voor Elephant
- 2004 Grammy Award for Best Rock Song voor Seven Nation Army by Jack White
- 2006 Grammy Award for Best Alternative Music Album voor Get Behind Me Satan
[bewerk] Externe links
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina The White Stripes op Wikimedia Commons. |
