The House of the Rising Sun
The House of the Rising Sun (vertaald: het huis van de rijzende zon) is een zogenaamde traditional, vele malen opgenomen en vooral bekend geworden in een rock-and-rollversie door The Animals (1964). Voordien was het al uitgebracht in folkversies door Bob Dylan (1962) en Joan Baez (1960). Oorspronkelijk had het lied meer een bluesgeluid, voor het eerst opgenomen door Texas Alexander (1928) en als folkblues door Woody Guthrie (1940). De tekst, althans delen ervan, gaat volgens sommige bronnen terug tot de 18e eeuw en de melodie zou zijn afgeleid van 18e-, of zelfs 17e-eeuwse Engelse folk.
Het nummers is waarschijnlijk al honderden keren gecoverd. Het brein achter de bekendste versie van het nummer is folkzanger Dave Van Ronk. Bob Dylan coverde het nummer van hem en nam het op in 1962 op zijn plaat "Bob Dylan". Dave van Ronk kon nu het nummer niet meer spelen omdat iedereen dacht dat hij het had gecoverd van Bob. Nadat The Animals hun versie hadden uitgebracht kon Bob het nummer echter niet meer spelen, omdat iedereen dacht dat hij het van hun had gecoverd.
Er zijn veel speculaties gedaan met betrekking tot het House of the Rising Sun. Toen het nummer wereldfaam kreeg waren er veel mensen die wilden weten waar het beroemde huis stond. Een Amerikaanse historicus zou het een tijd geleden hebben onderzocht; hij kwam tot de ontdekking dat het huis vroeger een vrouwengevangenis was geweest. En precies in het midden zat een vrij groot rond raam, waar de "rijzende zon" mee bedoeld werd. De term Rising Sun kwam echter al vaak voor in traditionele Amerikaanse en Engelse folkliederen, waarin het sloeg op een bordeel.
[bewerk] Externe links
- House Of Rising Sun, oorsprong (Engels)
