Somalische Burgeroorlog
De Somalische Burgeroorlog is een burgeroorlog in Somalië sinds 1988. In 1991 riep het noordelijke gedeelte van het land zijn onafhankelijkheid uit als Somaliland. De humanitaire troepen van de V.N. landden in 1993 en begonnen een inspanning van twee jaar (hoofdzakelijk in het zuiden) om hongersnoodvoorwaarden te verminderen. De critici van het betrekken van de V.S. wezen erop dat "vlak vóór de pro-V.S. President Mohamed Siyad Barre in 1991 werd omvergeworpen, bijna waren tweederden van het grondgebied van het land verleend als olieconcessies aan Conoco, Amoco, Chevron en Phillips. Conoco leende zelfs zijn collectieve samenstelling aan de ambassade van de V.S. een paar dagen vóór de Marine die, met de speciale gezant van het eerste beleid van de Struik gebruikend is geland het als zijn tijdelijk hoofdkwartier." Vele Somaliërs verzetten zich tegen de buitenlandse aanwezigheid. In oktober resulteerden verscheidene kanonslagen in Mogadishu tussen lokale soldaten en vredeskorpsen in de dood van 24 Pakistani en 19 militairen van de V.S. (de totale sterfgevallen van de V.S. waren 31). De meeste Amerikanen werden gedood in de de Slag van Mogadishu. De V.N. trokken zich terug op 31 maart 1995. De orde in Somalië is nog immer niet hersteld. Een andere secession van Somalië vond in het noordoostelijke gebied plaats; de self-proclaimed staat nam de naam Puntland aan na het verklaren van "tijdelijke" onafhankelijkheid in 1998, met de bedoeling dat het aan om het even welke Somalische verzoening zou deelnemen om een nieuwe centrale overheid te vormen. De derde secession kwam in 1998 voor met de verklaring van de staat van Jubaland. Het grondgebied van Jubaland wordt nu omringd door de staat van Zuidwestelijk Somalië en zijn status is onduidelijk. Een vierde werd opgezet in 1999, volgens de lijnen van Puntland. Dat "tijdelijke" secession werd opnieuw beweerd in 2002. Dit leidde tot de autonomie van Zuidwestelijk Somalië.
