Solutréen
Het Solutréen (ca. 22.000 tot 16.500 jaar geleden) is een jonger cultuurstadium of industrie van de oude steentijd (paleolithicum), genoemd naar de vindplaats van een fossiel koraalrif bij Solutré-Pouilly, in de buurt van Mâcon in het departement Saône-et-Loire in Bourgondië. Het verspreidingsgebied omvatte Frankrijk, Spanje en Portugal. Er zijn ook vondsten gedaan in Cresswell Crags in Derbyshire (Engeland).
Kenmerkend voor het Solutréen zijn voorwerpen die door afslagen van dunne lamellen van vuursteen werden gemaakt. Karakteristiek zijn vlakgeretoucheerde blad- en kerfspitsen (bijvoorbeeld een depot van 20.000 jaar oud bij Digoin). De in het Musée Dénon in Chalon-sur-Saône tentoongestelde tot 40 cm grote flinterdunne spitsen behoren tot op heden tot de indrukwekkendste stenen werktuigen uit het hele Europese paleolithicum.
Ook de uitvinding van de naald met oog komt op het conto van de mensen van het Solutréen.
Omstreeks 16.500 jaar geleden verdween de cultuur spoorloos. Dat is vreemd omdat de techniek van het Solutréen superieur was aan die van het Magdalénien. Wel zijn er merkwaardige overeenkomsten gevonden met de Cloviscultuur in Amerika. Volgens sommige archeologen zijn de Solutréenmensen de Atlantische Oceaan overgestoken door langs de grens van het pakijs te trekken.
[bewerk] Literatuur
- Arcelin, Adrien: Les fouilles de Solutré. Mâcon (1873)
- Bruil, H.: Quatre cents siècles d'art pariétal. (1952)
- Smith, Ph.: Soulutréen en France. Bordeaux (1966)
