Slik (bodemsoort)
Slik is een soort zandgrond in een getijdenwater. Slikken staan onder water bij vloed en vallen droog bij eb. Slikken komen met name voor in de Zeeuwse en Zuid-Hollandse Delta en de Waddenzee.
Slikken worden tweemaal per etmaal overspoeld bij vloed. Dan bezinken er kleine, fijne deeltjes (zand e.a.) die zwevend in het zeewater zijn meegekomen vanuit de zee. In deze laag afzetting kunnen planten niet gedijen, tevens is deze laag ondoorlaatbaar waardoor er zich een zwarte laag vormt als gevolg van het rotten van wieren en andere organismen die er gevangen zitten.
Slikken zijn onderscheiden van schorren: schorren staan alleen onder water bij zeer hoog tij, slikken staan bij (bijna) elke vloed onder water. Hierdoor zijn slikken, in tegenstelling tot schorren, onbegroeid. Desalniettemin komt er veel leven voor op slikken, met name waterdieren die zich verbergen in het zand. Deze vormen een rijke voedselbron voor vogels. Slikken worden regelmatig al dan niet illegaal gebruikt door pierenstekers. Pierenstekers vangen zeepieren (een soort wormen) als vissersaas, door de slikgrond om te scheppen.
