Sleedoorn
| Sleedoorn | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||||
| Prunus spinosa L. (1753) |
|||||||||||||||||||
 |
Sleedoorn of "zwarte doorn" Prunus spinosa is een in de Benelux inheemse plant die met name langs bosranden voorkomt. De plant is een heester die 2 tot 6 meter hoog wordt.
De bloei is van maart tot april en de bestuiving vindt plaats door insecten, met name bijen. Er zijn vruchten vanaf augustus, ze zijn pas lekker nadat de vorst er over heen geweest is. De vruchten worden verwerkt tot jam, vruchtenmoes, vruchtensap, likeur, vruchtenwijn en brandewijn. Het hout is zeer hard.
De plant vermeerdert zich door zaden en door wortelopslag. De sleedoorn is door zijn doorns redelijk beschermd tegen de vraat van grote grazers. Wanneer hij eenmaal aangeslagen is, neemt hij meer en meer ruimte in. Dit biedt dan tevens de gelegenheid aan bomen als de eik om tot wasdom te komen.
[bewerk] Plagen
In mei spint de spinselmot (Hyponomeuta) zich in en zet eitjes af. In deze nesten ontwikkelen zich vele jonge rupsen, die de planten praktisch kaal kunnen vreten.
De sleedoornpage heeft de sleedoorn als waardplant. De vlinder legt de eitjes in de oksels van takken, waar de eitjes overwinteren. In het voorjaar komen de eitjes uit en vreten de rupsjes van het blad.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Prunus spinosa op Wikimedia Commons. |
