Slag bij Noreia
| Slag bij Noreia | |||
|---|---|---|---|
 De migratie van de Teutonen en de Cimbren |
|||
| Conflict: Cimbrische Oorlog | |||
| Datum: 112 v. Chr. | |||
| Plaats: Noreia in Noricum (huidig Neumarkt in der Steiermark in Karinthië, Oostenrijk) | |||
| Resultaat: Romeinse nederlaag | |||
| Strijdende partijen | |||
| Cimbren en Teutonen | Romeinse Republiek | ||
| Commandanten | |||
| Koning Boiorix Koning Teutobod ; |
Consul Gnaeus Papirius Carbo | ||
| Troepensterkte | |||
| meer dan 300,000 | onbekend | ||
| Slachtoffers | |||
| onbekend | onbekend | ||
|
|||
De Slag bij Noreia in 112 v. Chr. was de openingszet voor de Cimbrische Oorlog die uitgevochten werd door de Romeinse Republiek en de migrerende Proto-germaanse stammen van de Cimbren en de Teutonen. Het eindigde in de nederlaag en nagenoeg vernietiging van de Romeinen.
Inhoud |
[bewerk] Prelude
De Cimbren en Teutonen hadden hun oorspronkelijke thuisland in zuidelijk Scandinavië en het Jutland schiereiland verlaten. Zij reisden richting zuid-oosten, en nadat zij de Scordisci hadden verslagen arriveerden ze in 113 v. Chr. bij de Donau in Noricum, wat in die tijd bewoond werd door de Taurisci stam, bondgenoten van Rome. Aangezien zij niet bij machte waren om weerstand te bieden aan deze indringers, riepen zij de hulp in van Rome om hen te beschermen en hun land terug te krijgen. De Consul Gnaeus Papirius Carbo beantwoordde hun oproep het volgende jaar en leidde de Romeinse legioenen naar Noricum, waar hij positie opnam in het heuvelgebied nabij Aquileia.1
[bewerk] De Veldslag
Carbo gelastte hen om het territorium van de Taurisci onmiddellijk te verlaten. De Cimbren hadden al vele verhalen gehoord van andere stammen over de afschrikwekkende macht van Rome, en na het zien van de omvang van het Romeinse leger en hun sterke positie, gehoorzaamden ze. Echter, Carbo was niet van plan om een vijand van Rome (en een mogelijkheid om een overwinning te behalen) te laten ontglippen. Hij had gidsen gestuurd om de Cimbren en de Teutonen naar de grens te begeleiden, maar zij zouden hen in plaats daarvan in een door de consul voorbereide hinderlaag leiden. Maar op een of andere manier, misschien omdat ze gewaarschuwd waren door hun verkenners of spionnen, of misschien door verraad van een van de gidsen, werden de Proto-Germanen zich gewaar van de Carbo's plannen, en, volgens Theodor Mommsen:
-
- "een gevecht vond plaats niet ver van Noreia in huidig Karinthië, waarbij de verraden de overwinning behaalden over de verraders en een aanzienlijk verlies toebracht; alleen een storm, welke de strijdende partijen van elkaar scheidden, kon een complete vernietiging van het Romeinse leger voorkomen."2
[bewerk] Nasleep
Het lukte Carbo en het restant van zijn leger om levend te ontsnappen (Ook al waren de Germanen in de glorieuze veronderstelling dat ze de verrader hadden gedood). Hij viel in ongenade en werd ontslagen als consul door de Senaat, maar werd niet verbannen, zoals gebruikelijk was voor verslagen en onteerde aanvoerders. Rome bereidde zich voor op het ergste, maar in plaats van Italië binnen te vallen, gingen de Cimbren en de Teutonen westwaarts in de richting van Gallië. Daar, in 105 v. Chr. in de Slag bij Arausio, zou een ander, groter, Romeins leger nog minder fortuinlijk zijn dan Carbo's legioenen.
[bewerk] Referenties
- Theodor Mommsen, History of Rome, Book IV-The Revolution pg 67.
- R. Ernest Dupuy, and Trevor N. Dupuy, The Encyclopedia Of Military History: From 3500 B.C. To The Present. (2nd Revised Edition 1986) pp 90-91.
