Sjaak Langenberg
Sjaak Langenberg is beeldend kunstenaar en publicist.
Zijn werk ontstaat in een wisselwerking van zijn visie en die van de gebruikers. Afhankelijk van de locatie en het concept kiest Langenberg bij elk project het medium dat hij het meest geschikt acht. Zo ‘regisseert’ hij elementen uit het dagelijks leven tot bijzondere gebeurtenissen. Hij ontwikkelde een kunstwerk voor een school in Amsterdam die daarmee, door de inbreng van de leerlingen, elke dag van naam verwisselt. De aula van een school in IJsselstein kreeg een liveverbinding met het omroepsysteem van Schiphol. In een ander project zocht Langenberg de mazen van de wet op door een rijschool te beginnen op ‘eigen terrein’ op een Amsterdamse binnenplaats ter grootte van 100m².
Sjaak Langenberg publiceerde het boek Beeldhouwen met pleinvrees (1997) en schreef artikelen voor o.a. de Culemborgse Courant en Trouw. Zijn werk was te zien te zien op de Kunstrai, in het Van Abbemuseum, De Appel, en het Nederlands Architectuur Instituut. Tot zijn opdrachtgevers behoren het Ministerie van OCW, de provincies Groningen, Friesland en Overijssel, en de gemeenten Zoetermeer, Apeldoorn, Culemborg en Houten.
Sjaak Langenberg maakte twee films. In de surrealistische documentaire Het wonder van Carnisse (2003) die Langenberg in samenwerking met filmer Gilles Frenken maakte, wordt de blinde schrijver en cabaretier Vincent Bijlo opgevoerd als bekende inwoner van Carnisselande om tegenwicht te bieden aan de vele klagende bewoners van de wijk. Op een extreem warme zomerdag loodst Bijlo de kijker door zijn geliefde woonwijk. Er worden alleen meisjes geboren in de wijk en in een straat schittert de kerstversiering in het vroege ochtendlicht. Door de ogen van de ziener Bijlo worden problemen gespiegeld en in een nieuw perspectief geplaatst. Zo openbaart zich 'Het wonder van Carnisse.'
De film De uitbreiding van polder Mastenbroek (2004) die Sjaak Langenberg in samenwerking met televisiemaker Theo van den Aker maakte, plaatst de actuele problematiek van de stad en het landelijk gebied in een bijzonder perspectief. Geijkte patronen beheersen de ruimtelijke ordening. Stadsuitbreiding is de normaalste zaak van de wereld. Maar in de Overijsselse polder Mastenbroek bij Zwolle is iets heel anders aan de hand. Polder Mastenbroek breidt uit. In de film ontplooien de polderbewoners zich als projectontwikkelaars van hun gebied. Ze nemen het heft in eigen handen, vaardigen woonquota uit, en staan zo beperkte woningbouw toe in het groen. Dit keer moet de stedeling zich verdedigen tegen het oprukkend groen: de Zwollenaren zien zich genoodzaakt naar Canada te verhuizen.
