Sint-Salvatorkathedraal

Sint-Salvatorskathedraal

In de Sint-Salvatorskathedraal te Brugge, zetelt de bisschop van het bisdom Brugge.

De stad Brugge is goed bewaard gebleven en charmeert zijn bezoekers door zijn middeleeuws karakter. Natuurlijk is niet elk gebouw door de eeuwen heen even heelhuids uit de strijd gekomen. Zeer vaak gedurende de geschiedenis hebben de huidige gebouwen talrijke veranderingen en vernieuwingen ondergaan. Eén van de beste voorbeelden is de belangrijkste kerk van de stad, de Sint-Salvatorskathedraal. Deze kerk werd echter niet gebouwd om kathedraal van de stad te worden. Het nam deze status slechts in de 19e eeuw aan. Oorspronkelijk was Sint-Salvator slechts een parochiekerk, gesticht in de 10e eeuw. Toen was de Sint-Donaaskerk, die in het hart van Brugge, tegenover het stadhuis, werd gesitueerd, het belangrijkste godsdienstige gebouw van Brugge. Op het eind van de 18e eeuw joegen de Franse Bruggelingen de bisschop weg en vernietigden zij de Sint-Donaaskathedraal, waar de bisschop toen zetelde.

In 1834, net na de Belgische onafhankelijkheid in 1830, installeerde een nieuwe bisschop zich in Brugge en Sint-Salvator kreeg nu de status van kathedraal. Nochtans leek het gebouw niet echt op een kathedraal. Ze was veel kleiner en veel minder indrukwekkend dan de nabijgelegen Onze-Lieve-Vrouwekerk. Sint-Salvator moest dus aan zijn nieuwe status aangepast worden. Een hogere en meer indrukwekkende toren was nodig.

Het oudste, nog bestaande deel vormde de basis van de machtige toren. Het dateert uit het einde van de 12e eeuw. In 1839 vernielde een brand het dak van de kathedraal. William Chantrell, een Engelse architect die beroemd was voor zijn neogotische restauraties van Engelse kerken, werd gevraagd Sint-Salvator zijn oude glorie terug te geven. Terzelfdertijd werd hem ook toegestaan een hogere toren te ontwerpen zodat de toren van Sint-Salvator niet langer moest onderdoen voor de toren van de Onze-Lieve-Vrouwekerk. In plaats van een neogotisch deel aan de toren toe te voegen koos Chantrell voor een zeer persoonlijk Romaans ontwerp. Na de voltooiing van de nieuwe toren was er heel wat kritiek, de Koninklijke Commissie voor Monumenten had (zonder de toestemming van Chantrell) zelfs een kleine spits op de toren laten aanbrengen omdat het oorspronkelijke ontwerp als te vlak werd beschouwd.

de kathedraal gezien vanuit de steenstraat

De Sint-Salvatorkathedraal huisvest heel wat kunstwerken die uit zijn vernietigde voorganger Sint-Donatianus komen. Meest in het oog springend als je de kerk binnenkomt is het muurtapijtwerk dat in Brussel door Jasper van der Borcht in 1731 geweven werd. Zij werden aanbevolen door bisschop Hendrik van Susteren voor Sint-Donatianus. Sint-Salvator bezit ook de originele schilderijen die als modellen voor het muurtapijtwerk werden gebruikt, hetgeen een vrij unieke combinatie is die bijna nergens anders meer bestaat. In het koor kan men het oorspronkelijke 17e eeuwse doksaal bewonderen, tevens het vermelden waard is het kathedraalorgel.