Semana santa

een cofradia die haar processiebeeld van Maria ronddraagt

In de Spaanstalige landen heet de Goede week de Semana Santa. De Rooms-Katholieke plechtigheden van deze week worden in deze landen zeer indringend en met grote deelname van de bevolking gevierd. In Andalusië is deze viering het meest uitbundig.

Het meest bekend zijn de traditionele processies in Sevilla. Zij trekken gedurende de hele week uit, in totaal zo’n zestig. De meeste worden door een zogenaamde hermandad of Cofradia (Nederlands: broederschap) georganiseerd. In de regel horen deze broederschappen bij een bepaalde parochie, waar hun processie dan ook begint en eindigt, na door de stad heen en terug naar de kathedraal in het centrum te zijn getrokken. Deze weg duurt in de regel meerdere uren. Zo´n processie bestaat uit verschillende paso’s, grote draagbaren met beelden, en verder uit groepen boetelingen (Nazareno’s) en één of twee muziekkapellen. De Paso’s zijn enorme tafelvormige constructies (een plateau met poten) waarop een Mariabeeld (de Virgen) of een scène uit het lijden van Christus (eveneens opgebouwd uit houten beelden) is geplaatst. Deze bouwsels worden gedragen door leden van de broederschap die Costalero’s worden genoemd, soms wel vijftig onder één paso. Hoewel theologisch incorrect, vormt het emotionele hoogtepunt van zo’n processie de paso met de Virgen, het beeld van de bedroefde moeder, het Mariabeeld dus. Het is gekleed in overdadig goudbrokaat en staat onder een eveneens met applicaties en galon beladen baldakijn dat gedragen wordt door zilveren zuilen. De muziek is gedragen, langzaam gespeelde marsmuziek, zoals in Nederland bij processies in Limburg nog wel gespeeld wordt. Daarbij wordt gedragen op trommels geslagen. De boetelingen lopen barrevoets en dragen spitse kappen (die later zijn geleend door de Ku Klux clan, wat nog wel eens onaangename verwarring bij buitenlanders oplevert.) Deze kappen zijn ontstaan om de anonimiteit van de boetelingen te garanderen. Elke processie bestaat uit meerdere honderden, maar vaak zelfs uit meer dan duizend personen. De bevolking bejegent de processies met zeer veel eerbied en rust. Veel lawaaieriger gaat het eraan toe bij de twee meest beroemde processies. Hun Mariabeelden verdelen de bevolking van Sevilla namelijk in twee partijen fans, namelijk die van de Esperanza van Triana en die van de Esperanza van Macarena.

De Dolorosa "Jardin Conclus" van de beeldhouwer Miguel Bejarano Moreno, een typisch Sevillaans processiebeeld dat echter terechtgekomen is in de kluiskerk te Warfhuizen

Buiten Sevilla vinden vergelijkbare plechtigheden plaats, vooral in de hoofdsteden van de andere provincies van Andalusië, Huelva, Cádiz, Málaga, Córdoba, Granada, Jaén en Almería. Daarnaast hebben ook vele dorpen en kleinere steden hun eigen tradities, vaak met plaatselijke merkwaardige trekjes. De processies in Málaga onderscheiden zich door hun afwijkende paso’s, daar Trónos genaamd, die veel groter zijn dan elders en door honderdvijftig Hombres del trono gedragen moeten worden.

Buiten Andalusië bestaan ook verschillende streken met vergelijkbare tradities, maar wel alle veel soberder. Ook in Zuid-Amerika heeft deze gewoonte zich verspreid.

Een typisch Andalusisch processiebeeld van de Moeder van Smarten, een zogenaamde Virgen, bevind zich in de kluiskerk te Warfhuizen. Het is van de hand van de in Andalusië zeer gevierde beeldhouwer Miguel Bejarano Moreno.