Select (SQL)
Een SELECT-opdracht in SQL geeft een verzameling records terug uit één of meer tabellen van een databank.
De opdracht wordt gebruikt om een query uit te voeren die nul of meer rijen ophaalt uit één of meer tabellen van een databank. In de meeste toepassingen is SELECT het meest gebruikte Data Manipulation Language-commando (DML).
Bij SELECT kan je meestal de volgende sleutelwoorden gebruiken:
WHERE– gebruikt om op te geven welke rijen moeten worden opgehaald door middel van één of meerdere criteria.GROUP BY– gebruikt om rijen met dezelfde waarde samen te brengen in een kleinere groep rijen.HAVING– gebruikt samen met GROUP BY om te bepalen welke rijen moeten opgehaald worden.ORDER BY– gebruikt om op te geven welke kolommen moeten dienen om de resultaatgegevens te sorteren.INTO– gebruikt om de rijen te kopiëren naar een nieuw aan te maken tabel.
[bewerk] Voorbeelden
| Tabel "T" | Query | Resultaat | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
SELECT * FROM T; |
|
||||||||||||
|
SELECT C1 FROM T; |
|
||||||||||||
|
SELECT * FROM T WHERE C1 = 1; |
|
Gegeven een tabel T zal de query SELECT * FROM T; alle rijen en alle velden ophalen uit de tabel.
De query SELECT C1 FROM T; zal alleen de kolom C1 ophalen, en daarvan alle rijen tonen — in relationele algebra noemt men dit een projectie.
De query SELECT * FROM T WHERE C1 = 1; zal alle kolomen ophalen en alle rijen waarvan de waarde van de kolom C1 gelijk is aan '1' — in relationele algebra heet dit een selectie.
SELECT * INTO nieuwetabel FROM T; zal een nieuwe tabel "nieuwetabel" aanmaken en alle rijen van T daarin plaatsen.
[bewerk] Join
In een SELECT-opdracht kunnen ook twee tabellen samengevoegd worden. Dit gaat door middel van een JOIN. Er zijn twee soorten joins, een inner-join en een outer-join.
Een outer join doet een query op één tabel, en zoekt dan bij elk resultaatrecord extra velden van de tweede tabel. De syntax is als volgt:
SELECT * FROM tabel1 LEFT JOIN tabel2 ON tabel1.veld = tabel2.veld
Dit kan uitgebreid worden met de WHERE-clause en de andere clauses. In de ON-clause wordt gespecificeerd welke velden van de beide tabellen overeen moeten komen. Dit wordt gebruikt om de goede records van de tweede tabel bij de eerste te vinden. Indien geen record in tabel2 gevonden wordt is er toch een resultaatrecord. Een outer-join kan nooit meer records opleveren dan er in tabel1 voorkomen. De sleutelwoordcombinatie RIGHT JOIN kan ook gebruikt worden. In dat geval moeten tabel1 en tabel2 verwisseld worden voor hetzelfde resultaat.
Een inner-join is gelijk aan wat men in de wiskunde het cartesisch product noemt. Dit wil zeggen dat het resultaat alle combinaties van records bevat waarvan de velden, die in de ON-clause gespecificeerd zijn, overeenkomen. De syntax is als volgt:
SELECT * FROM tabel1 INNER JOIN tabel2 ON tabel1.veld = tabel2.veld
Het aantal resultaatrecords van een inner-join kan oplopen tot het aantal records in tabel1 maal het aantal records in tabel2. Indien een inner-join niet juist geformuleerd wordt kan het aantal resultaatrecords zeer groot zijn. Normaal is echter dat de inner-join gebruikt wordt om een doorsnee van twee verzamelingen (zo kunnen tabellen opgevat worden) te geven.
Voorheen werd de inner-join anders geformuleerd, met de zonder de ON-clause, de join-informatie stond gewoon in de WHERE-clause. Toen was een vergissing snel gemaakt. Een voorbeeld van de oude notatie:
SELECT * FROM tabel1, tabel2 WHERE tabel1.veld = tabel2.veld
