Sarlacc
De Sarlacc is een eeuwenoud organisme in het fictieve universum van Star Wars. Het leeft in de Grote Put van Carkoon, onder het zand van de Duinzee op de planeet Tatooine. Sommige wetenschappers geloven dat de de Sarlacc een plantaardig wezen is, met een uitgebreid wortelstelsel, hoewel niemand de tijd om dit gevaarlijke creatuur aan een grondig onderzoek te onderwerpen genomen heeft. De oogloze Sarlacc is (net als een Grijpoïde) afhankelijk van geluid en andere vibraties om zijn prooi, normaliter iets dat per ongeluk in de zanderige put is beland, te lokaliseren. Er zijn kennelijk andere Sarlaccen op Tatooine en op andere planeten, maar het beest in de Grote Put van Carkoon schijnt de grootste te zijn.
De Sarlacc maakt zijn indrukwekkendste opwachting in Star Wars: Episode VI - Return of the Jedi, als Jabba de Hutt bevel geeft Luke Skywalker in de mond van het beest te werpen. Er wordt gezegd dat slachtoffers van de Sarlacc gedurende duizend jaar verteerd worden, de hele tijd in leven gehouden door de Sarlaccs verteringssappen. In de film duwt Han Solo de beruchte premiejager Boba Fett de Grote Put in. Hoewel de film laat zien dat hij in het hol van de Sarlacc valt, wordt er in de Star Wars canon van het Uitgebreide Universum onthuld dat Boba ontsnapt is. Ondanks de Sarlaccs behendigheid, is gezien Fetts verbazingwekkende vasthoudendheid aan het leven, deze ontsnapping niet overmiraculeus.
De Sarlacc heeft in de Speciale Editie van de originele trilogie een gedaanteverandering ondergaan. Verschillende tentakels en een uitbreiding van de mond en snavel zijn toegevoegd, om de Sarlacc er woester uit te laten zien.
